Το Ρόδο κι ο όμορφος ανθός

Γεννιέται μες στ’ αγκάθι

Ερωτόκριτος

Κλαίω. Ίσως είναι απ’ τα χημικά του 2008. Ίσως κι απ’ τα δακρυγόνα του 2010. Κλαίω. Για την Καταστροφή. Του Χθες. Για τον Διχασμό. Του Σήμερα. Για το Μεγάλο Κακό. Του Αύριο. Κλαίω κι από χαρά! Γι’ αυτά που ξέρω ότι θα γίνουν μετά το Μεγάλο Κακό! Τότε που θα έχουμε απαλλαγεί απ’ τους εγκάθετους, κάθε απόχρωσης.

Βλέπω. Τον πόνο και τη δυστυχία μιας γενιάς. Μιας χώρας. Ενός λαού. Ενός Έθνους. Βλέπω τους άνεργους, τους άστεγους. Μυρίζω τις κουβέρτες τους. Δε βρωμάνε μόνο τα ούρα τους στο πεζοδρόμιο. Βρωμάει κι η αδιαφορία, Όλων Μας, η κλειδωμένη στα σπίτια μας.

Ακούω. Την οργή για τις υποθηκευμένες ζωές μας. Την οργή για το Μεγάλο Ξεπούλημα. Ακούω όσα δεν πρόλαβαν να πουν εκείνοι που αυτοκτόνησαν: «Ήθελα να ζήσω, να παλέψω. Μα δεν μπόρεσα..» Ακούω τα νιάτα που έφυγαν και νιώθουν δικαίωση, αν και σφίγγονται που άφησαν πίσω τους αυτόν τον Ήλιο.

Θέλω. Να σου πω κάτι. Τ’ ορκίστηκα στα παιδιά σου, στα παιδιά μου, στα γεννημένα και τ’ αγέννητα. Τ’ ορκίστηκα στη γαλήνη των ματιών τους, στην ανάσα του αθώου κι ανέμελου ύπνου τους. Και θέλω ν’ ακουστεί:

Αδέρφια, την Κυριακή μας Διχάζουν. Το κάνουν για να μη χάσουν την Καρέκλα. Θέλουν άλλοθι, επειδή δε θα στήριζαν ούτε οι ίδιοι τις υποχωρήσεις που έχουν ήδη υπογράψει. Γι’ αυτό μας βάζουν ένα πλαστό κι εκβιαστικό δίλημμα: «Θέλετε να είστε για πάντα οι παρίες της Ευρώπης; Ή θέλετε να γίνετε με μιας Βενεζουέλα;»

Η γνώμη μου είναι πως αυτό το Δημοψήφισμα δεν έπρεπε να γίνει τη δεδομένη χρονική στιγμή, με κλειστές τράπεζες και χωρίς πρόγραμμα χρηματοδότησης. Ας γινόταν νωρίτερα. Γιατί η ψήφος σε ένα δημοψήφισμα προϋποθέτει διάλογο, νηφαλιότητα και επιχειρήματα. Κι αυτά σήμερα δεν μπορούν να εξασφαλιστούν. Η Πάνδημη Αποχή τώρα θα ήταν η σωστότερη λύση!

Πιστεύω επίσης πως ό,τι κι αν βγει ως αποτέλεσμα, τα αδιέξοδα στα οποία μας έφερε το πολιτικό προσωπικό των τελευταίων ετών είναι τόσο μεγάλα που δε γλιτώνουμε τη χρεοκοπία και το Μεγάλο Κακό. Απλώς με το «όχι» θα τα δούμε μέσα στην ερχόμενη βδομάδα «μονοκομματικά», ενώ με το «ναι» η χρεοκοπία θα είναι «οικουμενική» 10-15 μέρες μετά! (Εκτός κι αν το «όχι» οδηγήσει σε Οικουμενική Λύση για μικρή παράταση, οπότε πάλι σε 10-15 μέρες θα μας ρίξουν στον γκρεμό. Όλοι μαζί..)

Προσωπικά, μόνο ένα «ΝΑΙ» μπορώ να πω απερίφραστα: το «ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ». Το άλλο «ναι» είναι για μένα «το μη χείρον».

Η ματαιότητα λοιπόν που νιώθω ότι έχει η επιλογή μου με κάνει να μην ΤΑΥΤΙΖΟΜΑΙ με φανατισμό:

- ούτε με το «ΝΑΙ» στην Ευρώπη της Κοντσίτας και των Αρπακτικών, το οποίο λένε οι «Έλληνες» πολιτικοί που κατέστρεψαν τον κοινωνικό και παραγωγικό ιστό της χώρας, προσδοκώντας να …ξανακυβερνήσουν,

- ούτε βέβαια με το «ΟΧΙ» του δειλού, μοιραίου κι άβουλου Αλέξη Τσίπρα που Δίχασε έναν ολόκληρο λαό, περήφανο κι αξιοπρεπή, που ενσάρκωσε αλλά και πρόδωσε την Ελπίδα των Ελλήνων – οι ευθύνες του θα μείνουν ανεξίτηλες στην Ιστορία. Δεν πληρώνει τις προθέσεις του, πληρώνει τις επιλογές του.

Τελεία. Παράγραφος. Ξέρω πως όσα μόλις έγραψα διώχνουν απ’ την ανάγνωση τους εκατέρωθεν εγκάθετους. Ξέρω ότι από ‘δώ και πέρα διαβάζουν μόνο εκείνοι που δε φανατίζονται. Και σ’ αυτούς απευθύνομαι:

Αδέρφια, το κράτος αυτό θα το ξαναχτίσουμε! Εμείς. ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ! Είτε έχουμε πει «ναι», είτε «όχι». Αν επιβιώσουμε απ’ το Μεγάλο Κακό, θα φτιάξουμε ένα Κράτος-Υπόδειγμα. Χωρίς κομματάρχες κι ομαδάρχες. Ένα κράτος που θα το ζηλεύει όλη η Γη. Μπορούμε και θα τα καταφέρουμε. Ο Ελληνισμός έχει αστείρευτες δυνάμεις.

Διακινδυνεύω μάλιστα και μια «αδιανόητη» πρόβλεψη: πριν καν περάσουν 5 χρόνια από σήμερα, ο τότε αρχηγός της Γερμανίας θα έρθει και θα μας ζητήσει ειλικρινή και έμπρακτη Συγγνώμη, συνοδευόμενη μάλιστα από πράξη Υψηλού Συμβολισμού! Για όσα η Γερμανία μας έκανε μέχρι σήμερα αλλά και για όσα ετοιμάζεται να μας κάνει (χωρίς καν να λερώσει τα χέρια της) τις επόμενες 90 ημέρες.

Θα τα καταφέρουμε! Γιατί θα ξαναβρούμε τις Αξίες μας. Που τις είχαμε χάσει.. Θα ξαναβρούμε τον εαυτό μας. Που τον είχαμε ξεχάσει.. Θα ξαναγίνουμε μέτοχοι του Ελληνισμού κι όχι μέτοχοι τραπεζών. Θα ξαναγίνουμε Έλληνες! Αυτόφωτοι κι Αυτοδύναμοι. Χωρίς εξαρτήσεις, χωρίς λουριά, χωρίς κομματικές παρωπίδες. Σύμμαχοι των ισχυρών ξένων, αλλά όχι υποτελείς τους. Ποτέ ξανά!

Θα μας Σέβονται! Όλος ο Πλανήτης θα θέλει να έρθει στην Ελλάδα. Για να ξαναβαπτιστεί Άνθρωπος. Για να ξαναβρεί τον Εαυτό του. Κι εμείς θα του λέμε και τότε, όπως και τώρα, τα λόγια του Ποιητή:

Εμείς που τίποτα δεν είχαμε,

θα τους διδάξουμε τη γαλήνη.

Ας μη μας ξεχάσουν.