Για να γίνει ο μούστος κρασί χρειάζεται ζύμωση. Υπάρχει ένα μυστικό για να επιταχυνθεί η ζύμωση: προσθέτουμε λίγη ρακή.
Έτσι και στην πολιτική: γίνονται διαρκώς ζυμώσεις. Μπορεί άραγε κάτι να τις επιταχύνει; Ποια είναι σήμερα η ρακή του πολιτικού μας συστήματος;
Πριν μια βδομάδα έγιναν Ευρωεκλογές. Και η συμμετοχή και η αποχή έστειλαν, νομίζω, το ίδιο μήνυμα:
Από ‘δώ και πέρα θα κερδίζει μόνο όποιος κινητοποιεί συνειδήσεις υπέρ του. Όποιος πείθει θετικά. Όποιος παρουσιάζει κάτι που σε κάνει να σηκωθείς απ’ τον καναπέ ή την ξαπλώστρα. Όποιος δίνει ευοίωνη προοπτική.
Ο κόσμος δείχνει να βαρέθηκε πια τη λογική «το μη χείρον βέλτιστον». Προτιμάει ν’ απέχει, απ’ το να ψηφίζει το λιγότερο κακό. Κι όταν ψηφίζει, επιλέγει εκείνους που εκπέμπουν ξεκάθαρα μηνύματα.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. π.χ. κέρδισε, επειδή πέτυχε να αποσαφηνίσει το μήνυμά του, ειδικά τον τελευταίο χρόνο. Έπεισε έτσι την πλειοψηφία όσων ψήφισαν, τηρουμένων των αναλογιών και των ιδιαιτεροτήτων μιας ευρωκάλπης, ότι η ψήφος στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι ψήφος αλλαγής πορείας για τη χώρα.
Ευτυχώς για το ΠΑ.ΣΟ.Κ. που τα exit polls έπεσαν έξω και η νίκη είχε αυτές τις διαστάσεις, γιατί ορισμένοι φάνηκαν έτοιμοι ν’ ανοίξουν σαμπάνιες και ν’ αρχίσουν τα πανηγύρια, αντί να συνεχίσουν αυτό που κάνουν εδώ και 18 μήνες.
Η Ν.Δ. απέτυχε να συσπειρώσει υπέρ της ακόμα και πολλούς απ’ αυτούς που τη βλέπουν θετικά. Γιατί παρουσιάζεται κουρασμένη και άτολμη, δείχνει να οδηγεί το κόμμα σε αδράνεια και τη χώρα σε οικονομικό αδιέξοδο, χωρίς να πείθει πως έχει σχέδιο για ν’ αποφύγουμε το τέλμα.
Άλλωστε, τα τελευταία 2 χρόνια έδειξε πυγμή απέναντι σε όσους έκαναν ενοχλητικές δηλώσεις (π.χ. Δαϊλάκης, Τατούλης), αλλά ανοχή σε όσους ενεπλάκησαν σε σκάνδαλα (π.χ. Ρουσόπουλος, Βουλγαράκης, Δούκας, Παυλίδης κ.ά.).
Ο ΛΑ.Ο.Σ. εκτινάχθηκε, επειδή η ατζέντα του συσπειρώνει μια μερίδα της κοινωνίας. Με το έξυπνα δομημένο επικοινωνιακό προφίλ του, μιλάει επιδιώκοντας να πείσει ότι αυτά που λέει είναι αυτονόητα. Δε στο λέει όμως με διδακτική διάθεση, όπως κάνει μερικές φορές το Κ.Κ.Ε. Γι’ αυτό έχει αποκτήσει πολλά ευήκοα ώτα σήμερα ο Καρατζαφέρης και πέτυχε να καθορίσει την ατζέντα της πολιτικής ζωής όλη την εβδομάδα αμέσως μετά τις Ευρωεκλογές.
Οι Οικολόγοι-Πράσινοι εξέπεμψαν ένα μήνυμα σαφές. Κυρίως λόγω του τίτλου του κόμματός τους και λιγότερο λόγω των εμφανίσεων των μελών τους. Κεφαλαιοποίησαν έτσι την αγωνία του κόσμου για το περιβάλλον και τη θέληση για Πράσινη λύση στην κρίση. Δεν έκλεισαν πόρτες. Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, ευτυχώς γι’ αυτόν η αποτυχία ήρθε σε Ευρωεκλογές κι όχι σε Εθνικές εκλογές. Θα έχει έτσι μια δεύτερη ευκαιρία ν’ αναλύσει τι δεν πήγε καλά και ν’ ανακάμψει.
Με λίγα λόγια, νομίζω πως οι άνθρωποι έχουν πάψει πια να ενδιαφέρονται για το περιτύλιγμα και αναζητούν την ουσία. Δεν παγιδεύονται στα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, ούτε σε αερολογίες. Δεν ψηφίζουν βάσει των συνθημάτων.
Μόνο αυτό μπορεί να επιταχύνει τις πολιτικές ζυμώσεις και να ξαναφέρει την αντιπαράθεση στο τερέν της πολιτικής. Ώστε να ακούγονται θέσεις και αντιθέσεις. Και για κάθε σχέδιο και κάθε εναλλακτική πρόταση που διατυπώνονται να προηγείται επεξεργασία, τεκμηρίωση, συναπόφαση και συνευθύνη.
Ν' αποκτήσουν δηλαδή ξανά νόημα δυο λέξεις: πολιτικές διεργασίες. Και στα κόμματα και στην κοινωνία!
(Υ.Γ.: Άραγε όλοι αυτοί οι δημοσιογράφοι που πανηγυρίζουν στις τηλεοράσεις για την αποχή, πώς και δε βλέπουν ότι ο κόσμος έχει γυρίσει και σ’ αυτούς την πλάτη; Άλλα λέμε στις δημοσκοπήσεις, άλλα λέμε στο exit poll κι άλλα ψηφίζουμε! Μήπως χρειάζονται κι αυτοί αυτοκριτική για να βελτιωθούν;)