Όταν έκανα πέρσι την «πρόταση», δεν το περίμενα. Ότι ο Μάιος του 2010 θα φύγει με τέτοια συναισθήματα.
Όταν έκανα την «πρόταση», δεν περίμενα ότι το στεφάνι μας θα βρει τη χώρα ένα βήμα πριν (ή μετά;) απ’ τη χρεοκοπία.
Ότι θα γίνουμε ακόμα και μάρτυρες δολοφονίας ανθρώπων που μετέφεραν ανθρωπιστική βοήθεια στους «πάντα γελαστούς και γελασμένους».
Ο Μάιος του 2010 ήταν για μένα μια τραμπάλα:
Μαζί με το «Έθηκας επί την κεφαλήν αυτών στεφάνους», η αγωνία μιας χώρας για το αύριο, η δυσωδία σκανδάλων, το κάψιμο τεσσάρων συνανθρώπων μας στο κέντρο της Αθήνας, η δολοφονία ανθρωπιστών σε διεθνή χωρικά ύδατα...
Όλα στο μίξερ. Όλα στο πλυντήριο. Ρούχα μαζί που πλύθηκαν. Στιγμές που αντάλλαξαν θετική κι αρνητική ενέργεια.
Για να γίνουμε πιο ευαίσθητοι ή πιο χοντρόπετσοι; Κανείς ακόμα δεν έχει καταλάβει...
Στον καθρέφτη να βλέπεις προβληματισμό. Για τη φυγόκεντρο δύναμη που θα μας πετάξει, όταν σταματήσει να γυρίζει η σφαίρα στον ρυθμό που όλοι μας της είχαμε μάθει να το κάνει.
Αλλά μέσα σου να βλέπεις χαρά και λαχτάρα. Για τη νέα αρχή. Για τη νέα ζωή. Που θες να ζήσεις και να φέρεις.
Ναι, δεν είμαι ο πρώτος που το ζει. Αλλά εγώ το ζω πρώτη φορά. Κι ήθελα να το μοιραστούμε..
Όταν έκανα την «πρόταση», δεν περίμενα ότι το στεφάνι μας θα βρει τη χώρα ένα βήμα πριν (ή μετά;) απ’ τη χρεοκοπία.
Ότι θα γίνουμε ακόμα και μάρτυρες δολοφονίας ανθρώπων που μετέφεραν ανθρωπιστική βοήθεια στους «πάντα γελαστούς και γελασμένους».
Ο Μάιος του 2010 ήταν για μένα μια τραμπάλα:
Μαζί με το «Έθηκας επί την κεφαλήν αυτών στεφάνους», η αγωνία μιας χώρας για το αύριο, η δυσωδία σκανδάλων, το κάψιμο τεσσάρων συνανθρώπων μας στο κέντρο της Αθήνας, η δολοφονία ανθρωπιστών σε διεθνή χωρικά ύδατα...
Όλα στο μίξερ. Όλα στο πλυντήριο. Ρούχα μαζί που πλύθηκαν. Στιγμές που αντάλλαξαν θετική κι αρνητική ενέργεια.
Για να γίνουμε πιο ευαίσθητοι ή πιο χοντρόπετσοι; Κανείς ακόμα δεν έχει καταλάβει...
Στον καθρέφτη να βλέπεις προβληματισμό. Για τη φυγόκεντρο δύναμη που θα μας πετάξει, όταν σταματήσει να γυρίζει η σφαίρα στον ρυθμό που όλοι μας της είχαμε μάθει να το κάνει.
Αλλά μέσα σου να βλέπεις χαρά και λαχτάρα. Για τη νέα αρχή. Για τη νέα ζωή. Που θες να ζήσεις και να φέρεις.
Ναι, δεν είμαι ο πρώτος που το ζει. Αλλά εγώ το ζω πρώτη φορά. Κι ήθελα να το μοιραστούμε..