Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2008

1 χρόνος ikor


Ακριβώς πριν 1 χρόνο, με παρότρυνση του Matrix (φίλος και συνοδοιπόρος εδώ και 9 χρόνια), είπα να προσθέσω κι εγώ μερικά Kilobytes στον ωκεανό του Internet.

Απ’ τα δεκάδες blogs που επισκέφτηκα μέσα σ’ αυτόν τον χρόνο ενημερώθηκα, ψυχαγωγήθηκα και προβληματίστηκα για πάρα πολλά θέματα.

Για θέματα που δε βγαίνουν ποτέ στη δημοσιότητα. Ή για θέματα που η δημοσιότητα τα αλλοιώνει και τα παραμορφώνει.

Είδα έτσι ότι η blog-όσφαιρα, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα Μ.Μ.Ε., είναι άμεση, απλή κι ειλικρινής.

Ευχαριστώ ιδιαίτερα όλους όσους αφιέρωσαν τον χρόνο τους για να μοιραστούμε τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μας μέσ’ απ’ αυτήν την ηλεκτρονική γωνιά.

Εύχομαι να συνεχίσουμε για πολύ καιρό ακόμα να πετάμε βότσαλα στη θάλασσα. Ίσως μια μέρα τη γεμίσουμε!

Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2008

Ήρθε η ώρα;


Το είδαμε κι αυτό: ο σύμβουλος του Πρωθυπουργού της χώρας καταδικάστηκε σε 12μηνη φυλάκιση με 3ετή αναστολή!

Αν δηλαδή μέσα στα επόμενα 3 χρόνια ο κύριος Κεφαλογιάννης ξαναπιέσει αστυνομικούς υπέρ κάποιου εμπόρου ναρκωτικών, θα πάει για 1 χρόνο στον Κορυδαλλό να κάνει παρέα στον Παλαιοκώστα! (Εφόσον βέβαια έως τότε ο τελευταίος δεν έχει αποδράσει ξανά...)

Σήμερα ο κ.Κεφαλογιάννης μιλάει για «στημένες δίκες», «πλεκτάνες», «πάνλευκο πολιτικό βίο» και άλλα τέτοια. Κάνει άραγε πως δεν καταλαβαίνει; Το ζήτημα είναι μόνο ποινικό; Ποιες είναι τελικά οι πολιτικές ευθύνες του;

Η πολιτική σας ευθύνη, κύριε Κεφαλογιάννη, είναι πως ήσαστε επί 50 συνεχή χρόνια ο εκπρόσωπος του Ρεθύμνου στην ελληνική πολιτεία και το Ρέθυμνο είναι σήμερα πρώτο σε όλη τη χώρα σε παραγωγή και κατανάλωση ναρκωτικών...

Η πολιτική σας ευθύνη είναι ότι διατελέσατε υπουργός Εσωτερικών (1992-’93) και δεν αναλάβατε δράσεις για τη στήριξη των χρηστών ναρκωτικών και των οικογενειών τους. Δεν ιδρύσατε ούτε καν ένα Κέντρο Πρόληψης κατά των Ναρκωτικών στο Ρέθυμνο (λειτούργησε τον Ιούλιο του 1997).

Κατά την περίοδο που συμβουλεύατε τον Πρωθυπουργό, εγκρίθηκε το Γενικό Χωροταξικό στο οποίο το Ρέθυμνο είναι από τους ελάχιστους νομούς της χώρας που δεν καλείται «πόλος ανάπτυξης». Με άμεσο αντίκτυπο τις πενιχρές χρηματοδοτήσεις τα επόμενα χρόνια.

Δε φροντίσατε δηλαδή εμπράκτως για την αναπτυξιακή προοπτική του νομού. Αντίθετα, με την αδράνειά σας, τον καθηλώσατε σε αναπτυξιακό λήθαργο. Έτσι, ο τόπος δε δίνει πια στους νέους καμία αναπτυξιακή πυξίδα και τα ναρκωτικά είναι «μια κάποια λύση».

Στην έφεση που ασκήσατε, μπορεί να δικαιωθείτε. Μπορεί τελικά να λυγίσουν οι δυο αγέρωχοι Κρητικοί αστυνομικοί που βρήκαν το σθένος να δημοσιοποιήσουν την πίεση που τους ασκήσατε. Μπορεί τελικά να πουν (σίγουρα κοιτώντας το πάτωμα από ντροπή) ότι δεν τους είπατε «είναι νέο παιδί, να του δώσουμε μια ευκαιρία, πες ότι δεν είσαι 100% σίγουρος πως τον είδες».

Οι ποινικές ευθύνες έτσι θα παραγραφούν. Το ποινικό σας μητρώο θα παραμείνει λευκό. Όμως από τις πολιτικές σας ευθύνες δε σας σώζει καμία έφεση!

Γιατί οι πολίτες έχουν κρίση. Βάζοντας λοιπόν από τη μια πλευρά εσάς κι από την άλλη τις εκατοντάδες μητέρες στο Ρέθυμνο που χάνουν κάθε χρόνο τα παληκάρια τους από χρήση ναρκωτικών ξέρετε πολύ καλά ποιος θα κερδίσει...

Αλήθεια, μήπως ήρθε η ώρα να θεσπιστούν βουλευτικές θητείες; Άραγε ένας βουλευτής σε maximum 3 ή 4 θητείες δεν προλαβαίνει να αναδείξει τις προτεραιότητές του και να μετουσιώσει την πολιτική του σκέψη σε δράση; Τι νόημα έχει να εκλέγεται κανείς για 50 χρόνια εκπρόσωπος ενός τόπου;

Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2008

Βατοπαίδια κι αποπαίδια


«Αίτημα, σύμβαση-must, νομοθετικό διάταγμα, γνωμοδότηση, πολιτική βούληση». Αυτά έγραφε το ραβασάκι με το οποίο προωθήθηκε η «ιερή ανταλλαγή» της δημόσιας περιουσίας με δήθεν ιδιοκτησία της μονής Βατοπαιδίου. Για ποια «must» τελικά υπάρχει σήμερα πολιτική βούληση;

Όταν οι 6 στους 10 συνταξιούχους έχουν κύρια σύνταξη κάτω από 600 ευρώ, γιατί δε βλέπουμε την πολιτική βούληση να εξασφαλιστεί μια ζωή με αξιοπρέπεια στους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας;

Όταν οι νέοι εργάζονται χωρίς ωράριο, με χαμηλούς μισθούς, χωρίς πληρωμένη ασφάλεια και χωρίς προβλέψιμο εργασιακό μέλλον, γιατί δεν είναι πρώτη προτεραιότητα η στήριξή τους στα πρώτα τους εργασιακά βήματα;

Πού οδηγεί η σημερινή αντιαναπτυξιακή πολιτική; Είναι απλό: οι περισσότερες οικογένειες αδυνατούν πια να κάνουν οικονομικό προγραμματισμό και οι μόνοι που συσωρεύουν πλούτο σήμερα είναι οι μεσίτες κρατικών ομολόγων και δημόσιας γης. Αυτοί καταδικάζουν όλους τους υπόλοιπους να είναι πολίτες Β’ κατηγορίας.

Με μια κουβέντα, στη χώρα σήμερα υπάρχουν παιδιά και αποπαίδια. Υπάρχουν εκείνοι που δουλεύουν κι εκείνοι που μας δουλεύουν.

Δεν αντέχει π.χ. ο νέος «ελεύθερος» επαγγελματίας να βλέπει να φορολογούνται εισοδήματα κάτω από το όριο της φτώχειας την ώρα που οι οικονομικά εύρωστοι είναι στο (φορολογικό) απυρόβλητο.

Πασχίζει καθημερινά να γίνει κύτταρο δημιουργικότητας, καινοτομίας κι επιχειρηματικότητας έχοντας απέναντί του ένας κράτος αργό κι αναποτελεσματικό.

Και βλέπει να τον φορολογούν οι ελεύθεροι εισοδηματίες. Ράθυμοι δηλαδή πολιτικοί που δεν έχουν εργαστεί ποτέ στη ζωή τους. Γι’ αυτό φορολογούν με τόση ευκολία, γιατί δεν αντιλαμβάνονται ότι τα χρήματα είναι ανταμοιβή μόχθου, όχι απλώς ένα νούμερο στον τραπεζικό τους λογαριασμό.

Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι οι υπουργοί γνωρίζουν τα παράθυρα του νόμου. Όμως όχι μόνο δεν τα κλείνουν (αυτή είναι η ευθύνη τους), αλλά τα χρησιμοποιούν προς όφελός τους: κάνουν off-shore εταιρίες για να φοροδιαφεύγουν, τη στιγμή που δηλώνουν ότι θέλουν να πατάξουν τη φοροδιαφυγή (προφανώς όλων των άλλων)!

Αφού όμως επιβάλλουν πια τη λογική του Κεφαλικού Φόρου, η απαξίωση του δημόσιου πλούτου γίνεται πλέον μετρήσιμη:

Για να καλυφθούν λοιπόν τα 60 εκ. ευρώ που λέγεται ότι είναι η διαφορά της αξίας των ακινήτων στις «ιερές ανταλλαγές» με τη μονή Βατοπαιδίου θα χρειαστεί να εργάζονται για έναν ολόκληρο χρόνο 57.143 «ελεύθεροι» επαγγελματίες που παίρουν 750 ευρώ/μήνα. Ακόμα περισσότεροι για τη ζημιά από τα δομημένα ομόλογα, από την καθημερινή κακοδιαχείριση των δημόσιων οικονομικών κ.ο.κ.

Όσο η φορολογική δικαιοσύνη δεν είναι άμεση προτεραιότητα εκείνων που κυβερνούν, τόσο θα αυξάνεται η φοροδιαφυγή. Και τόσο θα είναι απαραίτητοι οι στρεψοδίκες εκπρόσωποι που με το ειρωνικό τους χαμόγελο και τα λακωνικά τους ραβασάκια θα στηρίζουν αυτές τις αδιέξοδες πολιτικές.

Υ.Γ.1: Στο blog της Εθνικής Ομοσπονδίας Κινητικά Αναπήρων διαβάζουμε ότι ο υπουργός Υγείας τους είχε υποσχεθεί τον Ιούνιο του 2007 ότι το ολυμπιακό ακίνητο στο Ολυμπιακό Χωριό που δόθηκε στο Βατοπαίδι θα γινόταν Κέντρο Αποκατάστασης για ανάπηρους. Τον Σεπτέμβριο του 2008 όμως διαπίστωσαν ότι οι περσινές φωτογραφίες ήταν για προεκλογική κατανάλωση...

Υ.Γ.2: Το σκίτσο είναι του Δ.Χαντζόπουλου από ΤΑ ΝΕΑ (03/9/08).

Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2008

Άγραφοι Νόμοι


Με τον υποσυνείδητο φόβο ότι θα τους κατηγορήσουν ως εγκληματίες, οι υπουργοί αυτής της κυβέρνησης επικαλούνται τους τελευταίους μήνες το ίδιο άλλοθι: «Αυτό που έκανα είναι νόμιμο. Γιατί με κατηγορείτε;»

Εντάξει κύριε Τσιτουρίδη, είναι «νόμιμο» να διορίζετε τους στενούς κομματικούς σας φίλους ως συνεργάτες σας. Είναι όμως θεμιτό αμέσως μετά αυτοί να κατηγορούνται για σκάνδαλα στο ΙΚΑ και στην περίπτωση των ομολόγων;

Εντάξει κύριε Κεφαλογιάννη, δεν είναι «παράνομο» να ασκείτε πιέσεις σε αστυνομικούς για να αλλάξουν τις καταθέσεις τους προκειμένου να καλύψετε εμπόρους ναρκωτικών. Είναι όμως θεμιτό να κατηγορείται γι’ αυτό ο στενότερος σύμβουλος του πρωθυπουργού της Ελλάδας;

Εντάξει κύριε Λιάπη, δε σας απαγορεύει το Σύνταγμα να σας πληρώνουν οι πλούσιοι φίλοι σας ένα ταξίδι στη Γερμανία για να δείτε την Εθνική. Είναι όμως θεμιτό να δέχεστε τέτοια "δώρα" κατά τη διάρκεια άσκησης των καθηκόντων σας;

Εντάξει κύριε Κυριάκο Μητσοτάκη, είναι «νόμιμο» να εκδίδονται πιστωτικά τιμολόγια για έναν πελάτη. Είναι όμως θεμιτό να δέχεστε τέτοια «εξυπηρέτηση» για ολόκληρο τον εξοπλισμό του γραφείου σας κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου;

Εντάξει κύριε Παυλίδη, δεν απαγορεύεται να διορίσετε ως ειδικό σας σύμβουλο έναν παιδικό σας φίλο. Είναι όμως θεμιτό να πρόκειται για έναν άνθρωπο που εγκαλείται για παράβαση καθήκοντος και διώκεται με την κατηγορία της δωροδοκίας από εφοπλιστή;

Εντάξει κύριε Γεροντόπουλε, δεν σας απαγορεύει το Σύνταγμα να υπογράφετε τον αποχαρακτηρισμό δασικής έκτασης. Είναι όμως θεμιτό να γίνεστε υποχείριο συμφερόντων και να επικαλείστε μετά τη μειωμένη διανοητική σας ικανότητα ή ότι δεν γνωρίζατε τι υπογράφετε;

Εντάξει κύριε Βουλγαράκη, είναι «νόμιμο» να ιδρύετε επιχειρήσεις και να φοροδιαφεύγετε μέσω off-shore εταιριών προκειμένου να διαχειριστείτε τα 52 ακίνητα που έχετε. Είναι όμως θεμιτό αυτό να γίνεται κατά τη διάρκεια της υπουργίας σας; Είναι θεμιτό την ημέρα που η κυβέρνησή σας φορολογεί τα εισοδήματα κάτω από το όριο της φτώχειας, να θεωρείτε τη φοροδιαφυγή ως κάτι αυτονόητο; Και πότε προλαβαίνετε να ασχολείστε και με τα προβλήματα του υπουργείου και με τις επιχειρήσεις σας;

Εντάξει κύριε Ρουσόπουλε, δεν είναι «παράνομο» να εργάζεται η σύζυγός σας. Και είναι σίγουρα ρατσισμός να αντιμετωπίζουμε σήμερα τη Γυναίκα σαν αξεσουάρ της οικιστικής μας διακόσμησης. Είναι όμως άραγε θεμιτό αυτός που καταγράφει την κοινή γνώμη (=δημοσιο-γράφος) να γνωρίζει πρώτα τη δική σας «γνώμη»; Είναι θεμιτό να ελέγχουν και να κρίνουν τους κυβερνώντες οι συγγενείς τους;

Τα παραδείγματα δυστυχώς δεν έχουν ούτε αρχή, ούτε τέλος. Τα πιο επίκαιρα όμως είναι και τα πιο σημαντικά.

Γιατί αποδεικνύουν, για άλλη μια φορά, ότι η εξουσία είναι ένας παραμορφωτικός καθρέφτης: εσένα σε δείχνει γίγαντα κι όλους τους άλλους νάνους. Δεν έχει σημασία τι λέν' οι άλλοι, αρκεί οι πράξεις σου να έχουν την επίφαση «του νόμου».

Ποιου «νόμου» όμως; Αγνοούν όλοι αυτοί (ίσως κι οι προηγούμενοι, ελπίζω πάντως όχι κι οι επόμενοι) ότι ο λαός δεν αποδέχεται μόνο τους «νόμους» που γεννάει η εκάστοτε κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Εκτός απ' τους δικούς σας, υπάρχουν κι οι άγραφοι νόμοι. Αυτοί που λένε ότι πολιτική σημαίνει «Δίνω» κι όχι «παίρνω». Που λένε ότι η εξουσία είναι Ευθύνη κι όχι εισιτήριο για τα σαλόνια των ισχυρών.

Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2008

"Ελεύθεροι" επαγγελματίες

Η πρόσφατη κατάργηση του αφορολόγητου ορίου για τους ελεύθερους επαγγελματίες προκαλεί ένα αβίαστο ερώτημα:

Ποιους πλήττει ο κεφαλικός φόρος του 10%;

Σε έρευνα που κάναμε στον Σύλλογο Πολιτικών Μηχανικών Ελλάδος στα τέλη του 2007 σε νέους Πολιτικούς Μηχανικούς διαπιστώσαμε ότι:

- Το 90% των Πολιτικών Μηχανικών κάτω των 35 ετών είναι σήμερα Ιδιωτικοί Υπάλληλοι και Ελεύθεροι Επαγγελματίες.
- Οι Ιδιωτικοί Υπάλληλοι εργάζονται είτε χωρίς καμία απολύτως σύμβαση, είτε με προσωρινές συμβάσεις (έργου, ορισμένου χρόνου).
- Πάνω από το 90% των Ιδιωτικών Υπαλλήλων αμείβεται με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών.

Πολύ επαγγελματίες, καθόλου όμως "ελεύθεροι". Αλλά αντίθετα δέσμιοι των χαμηλών μισθών, του ανεξέλεγκτου ωραρίου, της ανασφάλιστης εργασίας, του αβέβαιου εργασιακού μέλλοντος...

Δηλαδή, αντίθετα με ό,τι αρκετοί πιστεύουν, «ελεύθεροι επαγγελματίες» δεν είναι όσοι κυκλοφορούν ολημερίς στο Κολωνάκι με γυαλιά ηλίου και πούρο και πίνουν φρεντοτσίνο παρακολουθώντας στο laptop την πορεία των μετοχών τους.

Μπορεί να υπάρχουν και τέτοιοι, αλλά εδώ θα περιγράψω εκείνους τους «ελεύθερους» επαγγελματίες που εγώ γνωρίζω:

Τους νέους αποφοίτους που εκδίδουν πλαστά Δελτία Παροχής Υπηρεσιών για δήθεν συμμετοχή τους σε «έρευνες» με αντίτιμο το 20% του φόρου...

Τους νέους εργαζόμενους που αμείβονται χαμηλότερα από την αξία τους και δουλεύουν χωρίς ωράριο και χωρίς πληρωμένη ασφάλεια από τον εργοδότη τους...

Τους 30άρηδες που τολμούν να πάρουν ρίσκα και να κάνουν τη δική τους δουλειά, αλλά ξοδεύουν τον περισσότερο χρόνο τους στις δημόσιες υπηρεσίες...

Τους χαμηλόμισθους (ανεξαρτήτως ηλικίας) που κάνουν 2 και 3 δουλειές για να τα βγάλουν πέρα και αμείβονται με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών...

Όλοι αυτοί το μόνο που ζητάνε από το κράτος είναι αναπτυξιακή πυξίδα, ώστε να δημιουργούνται διαρκώς ικανοποιητικές θέσεις εργασίας. Δεν ξεκινούν την επαγγελματική τους πορεία με σκοπό να κλέψουν το κράτος!

Κι όμως, το κράτος τους επιβάλλει σήμερα κεφαλικό φόρο. Φορολογεί δηλαδή ακόμα και τη φτώχεια!

Για τους μεγάλους φοροφυγάδες, τα 1.050 € φόρου είναι ελάχιστα μπροστά σε αυτά που θα έπρεπε κανονικά να πληρώνουν. Επιπλέον τους δημιουργείται η ψευδαίσθηση ότι είναι πλέον νόμιμοι.

Για τους χαμηλόμισθους όμως, η κατάργηση του αφορολόγητου ορίου μειώνει το εισόδημά τους κατά 10%, σε μια περίοδο που όλα ακριβαίνουν!

Οι νέοι, αυτοδημιούργητοι, ελεύθεροι επαγγελματίες εργάζονται 16 ώρες τη μέρα για να ορθοποδήσουν. Κι αντί να ενθαρρύνεται η καινοτομία και η επιχειρηματικότητά τους, η πολιτεία τους θεωρεί όλους φοροφυγάδες.

Διαπιστώνουν έτσι ότι σπούδαζαν μια ζωή, για να δουλεύουν μια ζωή, χωρίς να ζούνε...


(Η γελοιογραφία είναι του Τάσου Αναστασίου από ΤΑ ΝΕΑ - 04/9/08)