Ζωνιανά Vs. Λβοβ

Τους τελευταίους μήνες το Ρέθυμνο έχει γίνει γνωστό σε όλη την Ελλάδα για τα Ζωνιανά. Η Κρήτη ολόκληρη θεωρείται ένα άντρο που γεννά και προστατεύει εγκληματίες και εμπόρους ναρκωτικών. Είναι άραγε αυτή η πραγματικότητα;

Την περασμένη βδομάδα, ένας Ρεθυμνιώτης Αρχιτέκτονας πέτυχε μια σπουδαία διάκριση: μαζί με τους συνεργάτες του κέρδισαν έναν παγκόσμιο διαγωνισμό ανάπλασης της Ουκρανικής πόλης Λβοβ.

Στο Λβοβ (Lviv) ζουν 725.000 κάτοικοι. Νότια της πόλης εκτείνεται μια περιοχή περίπου 2.000 στρεμμάτων με σοβιετικές εργατικές κατοικίες. Εκεί ζουν 140.000 άνθρωποι.

Ο Δήμαρχος του Λβοβ αποφάσισε να προκηρύξει παγκόσμιο διαγωνισμό προκειμένου να αναπλάσει την έκταση αυτή. Πάνω σε μια φαρδιά λεωφόρο και ανάμεσα σε πανύψηλες, μουντές, εργατικές εστίες θέλησε να χωροθετήσει νέες χρήσεις γης. Είχε το όραμα να κάνει την πόλη πιο φωτεινή και να προσελκύσει ζωή.

Οι Έλληνες αρχιτέκτονες πρότειναν έναν βιοκλιματικό περίπατο με ποικίλες χρήσεις εκατέρωθεν. Σχεδίασαν χρωματιστά κτίρια, σε ανθρώπινη κλίμακα, που θα έδιναν το στίγμα ότι η μετασοβιετική Ουκρανία δεν κατασκευάζει πολυώροφα γκρι κτίσματα. Και «έντυσαν» όλο τους το δημιούργημα με μια «πράσινη στέγη».

Το ότι κανένα ελληνικό Μ.Μ.Ε. δεν ασχολήθηκε με το γεγονός δεν προκαλεί φυσικά καμία έκπληξη. Άλλωστε η υπόθεση δεν είχε ούτε DVD, ούτε κατάχρηση εξουσίας, ούτε ναρκωτικά, ούτε δωροδοκία.

Η τοπική κοινωνία του Ρεθύμνου όμως χρειάζεται τέτοιες ενέσεις αισιοδοξίας. Έχει ανάγκη την προβολή θετικών προτύπων. Για να δουν οι νέοι άνθρωποι ότι υπάρχουν πολλοί δημιουργικοί τρόποι απόκτησης ευημερίας.

Σε πείσμα όλων όσων διαβάλλουν τη φήμη του, το Ρέθυμνο ήταν, είναι και θα είναι μια πόλη που γεννάει ανήσυχα πνεύματα. Οι προσλαμβάνουσες παραστάσεις που δίνει η πόλη σε όποιον ζήσει σε αυτήν (Φορτέτζα, παλιά πόλη, παλιό λιμάνι) είναι ρίζες δημιουργικότητας. Και η συναναστροφή με τους φιλόξενους Ρεθυμνιώτες ορίζει τις λέξεις ανθρωπιά και αλληλεγγύη.

Οι πολίτες όμως σήμερα στην Ελλάδα έχουν μάθει πια να εθίζονται στο μέτριο. Είναι πολλοί εκείνοι που επιδιώκουν τον μηδενισμό και την ισοπέδωση του «όλοι ίδιοι είναι». Για να μη διακρίνεται από τους πολίτες η δική τους μετριότητα. Για να μην έχουν οι νέοι όνειρα για διάκριση, παρά μόνο διάθεση για κριτική.

Είμαστε απέναντι σ’ εκείνους που χαίρονται με αυτήν τη λογική της προκρούστειας κλίνης που έχουν επιβάλλει σήμερα. Γιατί θέλουμε να γίνουμε μέρος της λύσης κι όχι μέρος του προβλήματος!

Ξέρουμε ότι Ζωνιανά υπάρχουν. Ξέρουμε ότι πάντα θα ορθώνονται μπροστά μας, σαν τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες, όσο δεν προβάλλονται θετικά πρότυπα. Όσο «επιτυχία» για έναν δήμαρχο ή για έναν πολιτικό είναι το πόσους διόρισε και όχι το αν βελτίωσε τις συνθήκες ζωής. Όσο οι νέοι άνθρωποι δεν έχουν όλοι ίσες ευκαιρίες να εργαστούν. Όσο δεν επιβραβεύονται η επιχειρηματικότητα κι η νεωτερικότητα.

Όμως κόντρα στη γενικευμένη απαξίωση, ξέρουμε επίσης ότι Ρέθυμνο δεν είναι μόνο τα Ζωνιανά. Κόντρα στην αναπαραγωγή μηδενισμού και στην καλλιέργεια μιζέριας η πλειοψηφία το γνωρίζει καλά: η ευημερία που αποκτάται χωρίς δημιουργικότητα είναι εφήμερη και δανεική.