Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2008

Μόνοι στα κέρδη, μαζί στις ζημιές


Τις τελευταίες εβδομάδες οι κυβερνήσεις όλου του κόσμου συμμετέχουν σ’ έναν άτυπο πλειστηριασμό:

Ποιος θα δώσει τα περισσότερα στις τράπεζες;

Η ελληνική κυβέρνηση είναι από τις πρωτοπόρες: πρώτη σε όλη την Ευρώπη ανακοίνωσε την εγγύηση των τραπεζικών καταθέσεων. Κι ήταν από τις πρώτες παγκοσμίως που σε χρόνο dt ετοίμασε σχέδιο παροχής εγγυήσεων προς τις τράπεζες, ύψους 28 Δισεκατομμυρίων Ευρώ!

Σίγουρα κανείς δεν θέλει να καταρρεύσουν οι τράπεζες, όλοι εκεί έχουν τις οικονομίες τους. Αλλά δεν παύουν κι αυτές να είναι επιχειρήσεις. Όπως τόσες άλλες εταιρίες στην Ελλάδα. Άλλοτε έχουν (υπέρογκα) κέρδη κι άλλοτε περνούν δυσκολίες. Αναρωτιέται λοιπόν ο απλός πολίτης:

Γιατί οι ισχυροί είναι καπιταλιστές όταν κερδίζουν και κρατικιστές όταν χάνουν;

Πώς είναι δυνατόν το κράτος (δηλαδή οι πολίτες) να εγγυώνται ότι θα ξαναπληρώσουν για να καλύψουν τις καταθέσεις τους, αν μια τράπεζα τις χάσει;

Αλήθεια, αν ένα ταξιδιωτικό γραφείο χρεωκοπήσει, το κράτος θ’ αναλάβει να οργανώσει ταξίδια στις Μαλδίβες σε όσους είχαν δώσει προκαταβολή;

Αν ένα πολυκατάστημα κλείσει, το κράτος θ’ αναλάβει να παραδώσει μαχαιροπίρουνα και κηροπήγια σε όσους είχαν ανοίξει σ’ αυτό λίστα γάμου;

Αν ένας έμπορος ή ένας ελεύθερος επαγγελματίας δεν έχει ρευστότητα, μπορεί το κράτος να του παρέχει απεριόριστη κάλυψη για να κάνει όσα ανοίγματα θέλει;

Αν ένας δανειολήπτης δεν πληρώσει μια δόση, μπορεί το κράτος να καλύψει το χρέος στον δανειστή, μέχρι να βρει χρήματα αυτός που χρωστάει;

Το πρόβλημα δηλαδή δεν είναι η στήριξη του τραπεζικού συστήματος. Το μεγάλο πρόβλημα είναι πως υπάρχουν δυο μέτρα και δυο σταθμά: οι ισχυροί είναι πάντοτε θωρακισμένοι, ενώ οι ανίσχυροι είναι πάντα ευάλωτοι.

Το κράτος παρέχει σήμερα εγγύηση ρευστότητας σε όλες ανεξαιρέτως τις τράπεζες, χωρίς σαφείς κανόνες και χωρίς κανένα αντάλλαγμα! Μοιράζει στην πράξη άφθονο δημόσιο χρήμα με πλήρη αδιαφάνεια σε μερικές εύπορες επιχειρήσεις, ενώ υπόσχεται στα λόγια μελλοντική βοήθεια για όλους τους υπόλοιπους.

Κάνει τις τράπεζες μεσίτες στην άσκηση της οικονομικής πολιτικής, καθώς η εγγυοδοσία στις τράπεζες παρουσιάζεται σαν κοινωνική επένδυση!

Και παρόλο που το κράτος έχει τώρα μεγάλη διαπραγματευτική ικανότητα, δίνει πολλά χωρίς να παίρνει τίποτα! Κλείνει άρον-άρον τη μαύρη τρύπα που δημιούργησε το κυνήγι των βραχυπρόθεσμων στόχων, χωρίς να δίνει καμία απολύτως προοπτική για αλλαγή πορείας.

Με την ταχύτατη εκπόνηση του σχεδίου στήριξης ύψους 28 δις Ευρώ, το κράτος απέδειξε πως υπάρχουν εργαλεία αντιμετώπισης των κρίσεων. Από 'δω και στο εξής λοιπόν το ερώτημα δεν είναι αν μπορούν οι (εκάστοτε) κυβερνήσεις να στηρίξουν τον μικρομεσαίο. Το ερώτημα είναι αν θέλουν! Η αδράνεια είναι πια συνενοχή.

Οι ισχυροί είναι μόνοι τους στα κέρδη, αλλά στις ζημιές έχουν παρέα. Για όλους τους υπόλοιπους συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο! Ως πότε;

10 σχόλια:

busy bee είπε...

Ενδεικτικά σας παραθέτω από τον ημερήσιο οικονομικό τύπο(Sofokleous10.gr):
Eurobank: "Πολύ ισχυρά" τα μεγέθη γ΄ τριμήνου
31.10.08
Αυξημένα κατά 4,6% στα 647 εκατ. ευρώ διαμορφώθηκαν τα καθαρά κέρδη 9μηνου της Eurobank, παρά τις αντίξοες συνθήκες στο παγκόσμιο τραπεζικό και χρηματοπιστωτικό σύστημα, σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση της τράπεζας.
Πειραιώς ΑΕΕΑΠ: Αύξηση 6,6% στα κέρδη 9μήνου
31.10.08
Tα μετά από φόρους κέρδη της Πειραιώς ΑΕΕΑΠ διαμορφώθηκαν σε 7,11 εκατ. ευρώ έναντι 6,67 εκατ. ευρώ του αντίστοιχου εννεαμήνου του 2007, παρουσιάζοντας αύξηση 6,6%, η οποία οφείλεται κυρίως στην αύξηση των κερδών από πώληση επενδυτικών ακινήτων και στη μείωση των λειτουργικών εξόδων της εταιρείας.
Η εγώ δεν καταλαβαίνω την τύφλα μου η αυτοί μας δουλεύουν!
Εδώ φαίνεται καθαρά ότι έχουν κέρδη!
Ελεος!
Ας ξυπνήσουμε επιτέλους από τον λήθαργο και ας βγούμε από το καβούκι μας!

ikor είπε...

Καλησπέρα και καλό μήνα busy bee!

Προφανώς τα στοιχεία που παραθέτεις πέρασαν στα ψιλά γράμματα. Πάντως σε κανένα κανάλι δεν τα είδα!

Αύριο που όλα θα έχουν ξεπεραστεί, θα δούμε πώς οι "φιλεύσπλαχνες" τράπεζες θα αντιμετωπίζουν τους δανειολήπτες που δεν έχουν να πληρώσουν τη δόση τους...

Καλώς ήρθες!

doraF είπε...

Καλή Κυριακή σου εύχομαι.
Αλλά , θα σκεφθείς με τ'οσα που μας περικυκλώνουν και μας πνίγουν, που διάθεση , και όχι μόνο ,μα και ρευστά για καλά Σαβατοκύριακα;
Ειμαι οργισμένη για την πολιτική των Τραπεζών και μάλιστα όσον αφορά την μονομερή καταγγελία στις πιστωτικές κάρτες(π.χ. Εθνική) και την αύξηση του επιτοκίου πίστωσης ΣΕΠΠΕ στο 20,98%.
Το επιτόκιο όμως για τους καταθέτες του ταμιευτηρίου , ζήτημα να είναι στο 2,κάτι καθαρό ή ίσως κάτι παραπάνω.
Αυτό πείτε μου , πως λέγεται; Αγρια Ληστεία;

Matrix είπε...

Απο τα 28 δις, μόνο τα 8 λέει ασαφέστατα θα είναι για να βοηθηθούν οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις.

Να θυμηθούμε ότι στον προυπολογισμό για την παιδεία 8 δις είναι όλα και όλα τα λεφτά που προβλέπονται.

ikor είπε...

doraF, με άλλοθι την "κρίση", θα δούμε και χειρότερα:

Κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, μείωση επιτοκίων καταθέσεων, αύξηση επιτοκίων καρτών κλπ. κλπ.

Λες και φταίνε οι εργαζόμενοι γι' αυτό που γίνεται!

Αλλά η διάθεσή μας δεν πέφτει! Σιγά μη χαλάμε τις παρέες μας, επειδή μας βομβαρδίζουν με ενέσεις ανασφάλειας!

Καλό απόγευμα!

ikor είπε...

Πολύ σωστό Matrix. Δεν είναι όμως μόνο το ποσό μικρό...

Είναι που δώσανε στον λύκο να φυλάει τα πρόβατα!

Μέσω των τραπεζών θα ασκείται στο εξής η αναπτυξιακή πολιτική; Μέσω των τραπεζών θα δίνονται κίνητρα για επιχειρηματικότητα;

Και ποιος θα ελέγχει τη ροή του κεφαλαίου, μέχρι να φτάσει εκεί που πρέπει;

Καλησπέρες!!

dyosmaraki είπε...

Προσωπικά πιστεύω πως παίζεται ένα παιχνιδάκι επικοινωνιακό.
Βιάστηκε η κυβέρνηση να ανακοινώσει πόσες προμήθειες θα εισπράξει το 2009 από την εγγυοδότηση των Τραπεζών.
Ακουσα τον κ. Αλογοσκούφη που ανακοίνωνε πως τα 28 δισ "είναι για να σωθούν οι Τράπεζες και πως είναι προαιρετικό να τα πάρουν....αλλά αν δεν δεχτούν να τα πάρουν....υπάρχει τρόπος να τις πιέσουμε...."
Ο κ. Αντώναρος ανακοίνωνε πως δεν είναι υποχρεωτικό να τα πάρουν αλλά αν δεν τα πάρουν.....θα δούμε τι μέτρα θα πάρουμε...."!!!!

Ακούγοντας αυτές τις δηλώσεις έχω την αίσθηση πως τελικά τα 28 δισ δεν είναι για να σωθούν οι Τράπεζες μα η κυβέρνηση με τις προμήθειες που υπολόγιζε να εισπράξει το 2009...

Απλά αναρωτιέμαι γιατί τέτοια επιμονή για την αποδοχή των 28 δισ....(θέλουν δεν θέλουν οι Τράπεζες, αφού εκείνες δεν τα ζήτησαν).....????

ikor είπε...

Είναι τόσο πολλές οι προμήθειες; Τις υπολόγιζαν στα 500 εκ. ευρώ. Αυτά περιμένει ο Αλογοσκούφης για να κλείσει τον προϋπολογισμό;;

Σίγουρα έχει επικοινωνιακή διάσταση το θέμα. Κοινωνική δεν έχει!

Ακόμα κανόνες δεν είδαμε, για το πώς τα χρήματα αυτά θα διοχετευτούν στις παραγωγικές τάξεις.

dyosmaraki είπε...

Οχι μόνο κανόνες δεν είδαμε αλλά οι προτάσεις που ακούγονται μέχρι στιγμής δεν είναι εφαρμόσιμες. π.χ. οι άνεργοι και οι χαμηλοεισοδηματίες να μην αποπληρώσουν δόσεις δανείου μέσα στο 2009. Σωστό σαν ιδέα αλλά πρακτικά μιλώντας, πως είναι δυνατόν για μια Τράπεζα να ελέγξει ποιός από τους δανειολήπτες είναι άνεργος, χαμηλοεισοδηματίας κλπ και ποιός όχι, αφού είναι γνωστό πως οι δόσεις των δανείων βγαίνουν μηχανογραφημένες για όλους....????

Τι θα κάνουν? Θα ζητούν στον κισέ κάρτα ανεργίας ή εκκαθαριστικό για να αποφασίσουν αν ένας πελάτης εξαιρείται η όχι???? Γιατί δεν αναλαμβάνει το κράτος να επιδοτήσει κάποιες κατηγορίες δανείων (ή πολιτών?) παίρνοντας επίσημη θέση και βγάζοντας ευκρινείς οδηγίες προς τις Τράπεζες?

Ενα είναι σίγουρο, πως με αφορμή τη Διεθνή κρίση, επιχειρείται να πεταχτεί το μπαλάκι στις Τράπεζες. Και καλά στην Αμερική, μα στην Ελλάδα δεν θάπρεπε. Η αναπτυξιακή πολιτική όπως λες οφείλει να καθορίζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση με ξεκάθαρες προτάσεις και οδηγίες και όχι με μισόλογα και ασάφειες που δεν έχουν μελετηθεί σωστά.

Και αυτό δεν έχει γίνει ακόμη....

Για αυτό οι Τράπεζες είναι αρνητικές στα μέτρα στήριξης και όχι για τους λόγους που λέει η κυβέρνηση και υιοθετούν και προβάλλουν τα ΜΜΕ επηρεάζοντας τον κόσμο.

(Συγγνώμη για το σεντόνι...)

ikor είπε...

dyosmaraki, πολύ σωστά αυτά που λες.

Την ώρα που τα επιχειρηματικά δάνεια στην Ελλάδα είναι τα ακριβότερα στην Ευρώπη, είναι απαραίτητο να μπουν όρια.

Είναι ευκαιρία, τώρα που το κράτος έχει το πάνω χέρι, να επιβάλλει κανόνες που θα ενισχύσουν την ανάπτυξη των μικρομεσαίων.

Τα εργαλεία υπάρχουν. Λείπει η πολιτική βούληση!