Πολεοδομία Αγίας Παρασκευής

Μεσογείων 372, Αγία Παρασκευή. Ένα τριώροφο κτίριο με μαύρα τζάμια στεγάζει εκεί την Πολεοδομία της Αγίας Παρασκευής. Ένας ακόμη τόπος όπου σπαταλώνται καθημερινά χιλιάδες ανθρωποώρες εκατοντάδων επιστημόνων και πολιτών.

Το πώς θα βελτιστοποιηθεί η λειτουργία των πολεοδομικών γραφείων σε όλη τη χώρα είναι τεράστιο θέμα. Μπορούμε να το αναλύουμε ώρες ολόκληρες. Αλλά αυτό δεν είναι άλλοθι για να μη γίνεται τίποτα.

Μπορούν εύκολα να γίνουν πολλά που θα βελτιώσουν άμεσα την καθημερινότητα των εργαζομένων στις πολεοδομίες, αλλά και των ελεύθερων επαγγελματιών που περνάμε τις ώρες μας εκεί.

Ας δούμε δυο απλά λειτουργικά παραδείγματα απ’ την Πολεοδομία της Αγίας Παρασκευής, ένα αρνητικό κι ένα θετικό:

Έστω ότι ένας πολίτης ή ένας μηχανικός θέλει να βρει τον φάκελο μιας οικοδομικής άδειας. Αν δεν γνωρίζει τον αριθμό της αδείας, πρέπει να ψάξει ψύλλους στ’ άχυρα.

Αναζητεί τον αριθμό αδείας, απ’ τα ντοσιέ της φωτογραφίας, ψάχνοντας το όνομα του ιδιοκτήτη. Εκεί έχουν καταχωρηθεί χειρόγραφα οι άδειες ανά έτος, με τη σειρά φυσικά που υποβλήθηκαν στην υπηρεσία.

Ηλεκτρονικό αρχείο δηλαδή δεν υπάρχει! Αναρωτιέται λοιπόν κανείς:

Είναι άραγε τόσο δύσκολο να καταχωρηθούν όλες οι οικοδομικές άδειες σε μια ηλεκτρονική βάση δεδομένων; Ώστε να μπορεί ο καθένας να βρει την άδεια που θέλει κι όλες τις αναθεωρήσεις της μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα;

Για να μη μιλήσουμε για σενάρια που σήμερα μοιάζουν επιστημονική φαντασία: ηλεκτρονική διαχείριση σχεδίων ή ψηφιοποίηση παλαιότερων αδειών. Ηλεκτρονικά ραντεβού με τους υπαλλήλους της Πολεοδομίας, με προκαθορισμένη χρονική διάρκεια.

Φυσικά αυτά δε συμβαίνουν μόνο στην Πολεοδομία της Αγίας Παρασκευής. Συμβαίνουν παντού. Άρα το ζήτημα πρέπει ν’ αντιμετωπιστεί συνολικά.

Ακριβώς όμως δίπλα στο τραπέζι όπου ξοδεύουν τις ώρες τους οι ...Ιντιάνα Τζόουνς που ψάχνουν τα χειρόγραφα αρχεία, βλέπουμε κάτι ιδιαίτερα ελπιδοφόρο:



Στη σκάλα που οδηγεί στην κύρια αίθουσα ελέγχων, έχει εγκατασταθεί ηλεκτρικό αναβατόριο για άτομα με ειδικές ανάγκες!

Αξίζει πάντα να επισημαίνουμε τις παθογένειες του συστήματος. Όχι απλώς για καταγραφή ή για να κάνουμε επαναστατική γυμναστική. Αλλά με σκοπό να διορθωθούν!

Αξίζει ωστόσο να προβάλλουμε και τα θετικά που βλέπουμε. Ειδικά όταν αφορούν ανθρώπους με δυσκολίες πρόσβασης. Γιατί οι πόλεις μας πρέπει να γίνουν άμεσα προσβάσιμες για όλους.

Κι αυτό δεν αφορά μόνο τις υποδομές, αφορά και τη νοοτροπία μας. Δεν αφορά μόνο τον υπουργό ή τον νομάρχη. Αφορά και τον οδηγό που παρκάρει μπροστά από μια διάβαση για ΑμΕΑ.

Είναι πάντως ιδιαίτερα αντιφατική η εικόνα: στον ίδιο διάδρομο, της ίδιας υπηρεσίας βλέπεις απ' τη μια πλευρά την αδιαφορία για τον χρόνο των συμπολιτών μας κι ακριβώς δίπλα μια όαση σεβασμού για ΑμΕΑ.

Αυτή η εικόνα παράλληλης αντίρροπης πορείας υπάρχει σε όλη την οργάνωση του σημερινού κράτους. Προτού όμως ξαναμιλήσουμε για «επανιδρύσεις» κι άλλα τέτοια βαρύγδουπα, ας λύσουμε πρώτα μερικά πρακτικά ζητήματα λειτουργίας.

Γιατί το σημερινό χάος θα διαιωνίζεται όσο αποτελεί λόγο ύπαρξης εκείνων που πάντα μπορούν να βρουν «λύσεις» παρακάπτοντάς το. Κι όσο κριτήριο ψήφου για την πλειοψηφία είναι η ατομική εξυπηρέτηση κι όχι οι συνολικές πολιτικές.