Εμείς οι μηχανικοί παλεύουμε με τη φύση προσπαθώντας να χτίσουμε άφθαρτες κατασκευές. Σπουδάζουμε, μελετάμε, κατασκευάζουμε, αγχωνόμαστε, εφ όρου ζωής. Ξέρουμε ότι η μάχη είναι άνιση, αλλά πάντα θα προσπαθούμε.
Πάντα θα οχυρωνόμαστε για ‘κείνη την απευκταία στιγμή. Θα μαθαίνουμε ότι όλα πρέπει να γίνουν σωστά στην ώρα τους, γιατί την ώρα του σεισμού δεν μπορείς πια να κάνεις τίποτα...
Όταν όμως βλέπεις τ’ αποτελέσματα απ’ τον σεισμό στην Αϊτή, τότε η σκέψη σταματάει. Τότε θυμάσαι ότι είσαι θνητός, ότι η φύση είναι πάνω από σένα...
- Το ξέρω, και πέρσι για τηλεμαραθώνιο σας μίλησα. Για ανθρώπους που «σε τόπους τριγυρίζουνε σβησμένους απ’ τον χάρτη»...
- Ε, ναι ikor. Κι έχουμε χάσει πια την εμπιστοσύνη μας στους τηλεμαραθώνιους...
- Αλήθεια, δεν ξέρω κι εγώ πού πάνε τα λεφτά. Αλλά δίνω για μένα, για να νιώσω πως βοηθάω...
Γιατί σήμερα διάβασα κάτι που με άφησε με το στόμα ανοιχτό: αυτό.
Ναι, απ’ τον σεισμό των 7,3 ρίχτερ της 12ης Ιανουαρίου 2010 στην Αϊτή υπάρχουν έως τώρα 150.000 νεκροί και 200.000 αγνοούμενοι... Άνθρωποι...
Από έναν σεισμό όμως δεν υπάρχουν μόνο εκείνοι που φεύγουν. Υπάρχουν κι εκείνοι που μένουν. Εκείνοι που είχαν την τύχη να μείνουν ζωντανοί, αλλά ζουν πλέον έναν εφιάλτη.
Ας κάνουμε κάτι γι' αυτούς τους ανθρώπους. Ό,τι μπορεί και νομίζει ο καθένας. Δεν είναι τόσο μακριά, όσο φαίνεται!
Π.χ. γι’ αυτούς τους ανθρώπους, τους άρρωστους, τους άστεγους, τους σοκαρισμένους, αυτές τις μέρες, η UNICEF κι ο ΣΚΑΪ διοργανώνουν έναν μαραθώνιο.
Ακόμα και 3 ή 5 ευρώ, είναι σημαντική βοήθεια.
Περισσότερα εδώ.
Είναι πολύ απλό να βοηθήσουμε. Αρκεί να το θέλουμε!
Υ.Γ.: Κάθε λαός που δοκιμάζεται αξίζει συμπαράσταση κι αλληλεγγύη. Ακόμα περισσότερο, αν στο παρελθόν έδειξε κι αυτός αλληλεγγύη απ’ το υστέρημά του:
Το 1804, οι κάτοικοι της Αϊτής κατάφεραν να διώξουν τους Γάλλους εισβολείς και ίδρυσαν το πρώτο ανεξάρτητο κράτος εγχρώμων στο Νέο Κόσμο.
Μόλις η Αϊτή τελείωσε τον δικό της απελευθερωτικό πόλεμο εναντίον των Γάλλων αποικιοκρατών, κατεστραμμένη οικονομικά, έστειλε στο Παρίσι, στον Αδαμάντιο Κοραή, 25 τόνους καφέ να εκποιηθούν, για να αγορασθούν όπλα για τον ελληνικό αγώνα. Επίσης, έστειλε 100 εθελοντές μαύρους στρατιώτες να πολεμήσουν στο πλευρό των Ελλήνων.
Μάλιστα, αξίζει να σημειωθεί ότι η Αϊτή υπήρξε η πρώτη χώρα στον κόσμο που αναγνώρισε την Ελληνική Επανάσταση και την Ελλάδα ως ανεξάρτητο κράτος.
Πηγή: wikipedia
[Η φωτογραφία είναι από εδώ.]
Πάντα θα οχυρωνόμαστε για ‘κείνη την απευκταία στιγμή. Θα μαθαίνουμε ότι όλα πρέπει να γίνουν σωστά στην ώρα τους, γιατί την ώρα του σεισμού δεν μπορείς πια να κάνεις τίποτα...
Όταν όμως βλέπεις τ’ αποτελέσματα απ’ τον σεισμό στην Αϊτή, τότε η σκέψη σταματάει. Τότε θυμάσαι ότι είσαι θνητός, ότι η φύση είναι πάνω από σένα...
- Το ξέρω, και πέρσι για τηλεμαραθώνιο σας μίλησα. Για ανθρώπους που «σε τόπους τριγυρίζουνε σβησμένους απ’ τον χάρτη»...
- Ε, ναι ikor. Κι έχουμε χάσει πια την εμπιστοσύνη μας στους τηλεμαραθώνιους...
- Αλήθεια, δεν ξέρω κι εγώ πού πάνε τα λεφτά. Αλλά δίνω για μένα, για να νιώσω πως βοηθάω...
Γιατί σήμερα διάβασα κάτι που με άφησε με το στόμα ανοιχτό: αυτό.
Ναι, απ’ τον σεισμό των 7,3 ρίχτερ της 12ης Ιανουαρίου 2010 στην Αϊτή υπάρχουν έως τώρα 150.000 νεκροί και 200.000 αγνοούμενοι... Άνθρωποι...
Από έναν σεισμό όμως δεν υπάρχουν μόνο εκείνοι που φεύγουν. Υπάρχουν κι εκείνοι που μένουν. Εκείνοι που είχαν την τύχη να μείνουν ζωντανοί, αλλά ζουν πλέον έναν εφιάλτη.
Ας κάνουμε κάτι γι' αυτούς τους ανθρώπους. Ό,τι μπορεί και νομίζει ο καθένας. Δεν είναι τόσο μακριά, όσο φαίνεται!
Π.χ. γι’ αυτούς τους ανθρώπους, τους άρρωστους, τους άστεγους, τους σοκαρισμένους, αυτές τις μέρες, η UNICEF κι ο ΣΚΑΪ διοργανώνουν έναν μαραθώνιο.
Ακόμα και 3 ή 5 ευρώ, είναι σημαντική βοήθεια.
Περισσότερα εδώ.
Είναι πολύ απλό να βοηθήσουμε. Αρκεί να το θέλουμε!
Υ.Γ.: Κάθε λαός που δοκιμάζεται αξίζει συμπαράσταση κι αλληλεγγύη. Ακόμα περισσότερο, αν στο παρελθόν έδειξε κι αυτός αλληλεγγύη απ’ το υστέρημά του:
Το 1804, οι κάτοικοι της Αϊτής κατάφεραν να διώξουν τους Γάλλους εισβολείς και ίδρυσαν το πρώτο ανεξάρτητο κράτος εγχρώμων στο Νέο Κόσμο.
Μόλις η Αϊτή τελείωσε τον δικό της απελευθερωτικό πόλεμο εναντίον των Γάλλων αποικιοκρατών, κατεστραμμένη οικονομικά, έστειλε στο Παρίσι, στον Αδαμάντιο Κοραή, 25 τόνους καφέ να εκποιηθούν, για να αγορασθούν όπλα για τον ελληνικό αγώνα. Επίσης, έστειλε 100 εθελοντές μαύρους στρατιώτες να πολεμήσουν στο πλευρό των Ελλήνων.
Μάλιστα, αξίζει να σημειωθεί ότι η Αϊτή υπήρξε η πρώτη χώρα στον κόσμο που αναγνώρισε την Ελληνική Επανάσταση και την Ελλάδα ως ανεξάρτητο κράτος.
Πηγή: wikipedia
[Η φωτογραφία είναι από εδώ.]
Αναρτήσεις
16 σχόλια:
poli kala ekanes kai evales ti sigekrimeni anartisi...ti katastrofi?...8lipsi mono...
kalispera
Ο απόλυτος εφιάλτης....
Leviathan καλησπέρα. Θλίψη και κατάθλιψη φίλε μου... Τεράστια καταστροφή. Ας κάνουμε κάτι.
aKanonisti καλησπέρα.
Όπως έγραψες κι εσύ, μέσα στις εκπτώσεις μπορούμε να νοιαστούμε και λίγο για κάποιους ανθρώπους που βασανίζονται.
Μπράβο ρε συ Γιάννη που έκανες αυτή την ανάρτηση.
Ας ελπίσουμε ότι όση οικονομική βοήθεια μαζευτεί, από το λίγο ή το πολύ που μπορεί να προσφέρει ο καθένας, θα φέρει λίγο ελπίδα σε αυτούς που ζουν τον εφιάλτη της επιβίωσης.
Και έχεις δίκιο, δίνουμε για να νιώσουμε πως βοηθάμε.
Ας δώσουμε ότι μπορούμε και να ευχηθούμε να τα διαχειριστούν σωστά!!
Δυστυχώς, πρόκειται για μία χώρα που όχι μόνο είναι μακριά, αλλά τη θυμόμαστε μόνο επετειακά.
Δυστυχώς πρόλαβα να εκτονώσω τις ενοχές και τα φιλανθρωπικά μου σε ανάρτηση.
Το μόνο που μπορώ να επαναλάβω κι εδώ, ότι παρά την προσφορά μου, καθόλου καλύτερα δεν αισθάνθηκα απέναντι σ΄εκείνες τις γκρεμισμένες παράγκες. Που παράγκες ήταν και παράγκες θα ξαναγίνουν. Δύο δολλάρια την ημέρα αντιστοιχούσαν στον κάθε κάτοικο, το ίδιο θα αντιστοιχεί και μετά, όσα εκατομμύρια κι αν στείλουμε
Καλημέρες
Εχω την αίσθηση ότι εσείς οι μηχανικοί μόνο με ξύλινες κατασκευές θα μπορούσατε να περιορίσετε τα τραγικά αποτελέσματα που έρχονται στις κατασκευές μ'εναν σεισμό!
Και πιο φτηνές και πιο σίγουρες λόγω της συμπεριφοράς του ξύλου στις δονήσεις του σεισμού...
Εύχομαι γρήγορα η δοκιμασία του ταλαίπωρου αυτού λαού να λιγοστέψει σύντομα με τις κινήσεις αλληλεγγύης και οικονομικής ενίσχυσης του υπόλοιπου κόσμου!
Βασίλη καλησπέρα!
Τα μπράβο ανήκουν πρωτίστως σ' εκείνους που δημιουργούν τις προϋποθέσεις να βοηθήσουν. Εμείς απλώς αναπαράγουμε την πρωτοβουλία τους.
Η ελπίδα είναι το τελευταίο που τους έμεινε, αν και δε νομίζω ότι μπορούν να ελπίζουν και σε πολλά μέσα σε τέτοια φρίκη...
Έτσι είναι Γιαγιά Αντιγόνη. Ας ελπίσουμε ότι η βοήθεια θα ανακουφίσει έστω και προσωρινά αυτούς τους άτυχους ανθρώπους.
Δείμε του πολίτη καλησπέρα!
Κάπως έτσι είναι. Αλλά μπορούμε να το αλλάξουμε.
ΦΟΡΑΔΑ ΣΤ΄ ΑΛΩΝΙ καλησπέρα!
Ναι, καμιά φορά η φιλανθρωπία μας ψάχνει υποκατάστατα σε λέξεις, έκφραση συμπάθειας κλπ. ανούσια.
Μακάρι η χειροπιαστή βοήθεια που μπορεί να προσφέρει ο καθένας να βοηθήσει, έστω και ένα κουτί ρύζι που λέει ο λόγος.
Όσο για την μακροπρόθεσμη αλλαγή σ' αυτήν την πάμφτωχη χώρα, θέλει πολύ συζήτηση. Διότι η Αϊτή έχει υπάρξει διαχρονικά σταυροδρόμι δυναστών κι αυτό μάλλον δεν γκρεμίστηκε με τα 7.3 Ρίχτερ.
kariatida62 καλησπέρα!
Έχεις δίκιο, το ξύλο είναι ένα πολύ ελαφρύ υλικό. Άρα δέχεται λιγότερες καταπονήσεις από έναν σεισμό.
Επιπλέον, με τη σωστή συντήρηση, έχει απεριόριστη αντοχή. Π.χ. στην Αγιά Σοφιά και στη Μονή της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά οι ξύλινες στέγες στέκουν χιλιάδες χρόνια.
Βέβαια για υψηλά κτίρια είναι πιο δύσκολα τα πράγματα.
Πάντως με την εφαρμογή του Ευρωκώδικα 5 για τις ξύλινες κατασκευές, που πρόκειται να ισχύσει υποχρεωτικά εντός του έτους σε όλη την Ευρώπη, προβλέπω ότι η διάδοση του ξύλου θα είναι μεγαλύτερη, γιατί ο σχεδιασμός και η υλοποίηση ξύλινων κατασκευών θα υπόκεινται σε πιο λεπτομερείς ελέγχους.
Μακάρι να ανακουφιστούν με τη βοήθειά μας όσοι σώθηκαν. Ο σεισμός ήταν στιγμιαία καταστροφή, η φρίκη όμως που τους άφησε δεν πρέπει να γίνει ισόβια!
Είναι πολλά τα θύματα ikor. Καμιά φορά αναρωτιέται κανείς ποιοι είναι οι άτυχοι, οι νεκροί ή οι ζωντανοί.
Αρκεί να σκεφτεί κανείς πόσα ήταν τα θύματα στο τσουνάμι του 2004 μοιρασμένα σε πολλές χώρες με τεράστιους πληθυσμούς για να καταλάβει πόσο δυσανάλογα μεγάλο ήταν αυτό το χτύπημα.
Πράγματι Greek Rider, τα θύματα είναι πάρα πολλά και είναι ΟΛΑ σε μια μικρή χώρα. Τα μεγέθη μόνο σοκ προκαλούν...
Μπορεί εν γένει να έχουμε πάθει ανοσία στη θλίψη του διπλανού μας, αλλά νομίζω ότι όλοι λίγο-πολύ μπορούμε να καταλάβουμε τι σημαίνει 150.000 νεκροί, 200.000 αγνοούμενοι και εκατομμύρια άστεγοι...
Αν όντως το καταλαβαίνουμε, ας κάνουμε κάτι! Ό,τι μπορεί ο καθένας.
Δημοσίευση σχολίου