Νίκος Ξυλούρης: 30 χρόνια μετά

Χθες βράδυ πήγα στο Ποδηλατοδρόμιο του ΟΑΚΑ, στη συναυλία-αφιέρωμα για τα 30 χρόνια από τότε που έφυγε ο Νίκος Ξυλούρης.

Ο Ξυλούρης δεν είναι απλώς μια εμβληματική φιγούρα για τους απανταχού Κρητικούς. Είναι κάτι παραπάνω. Είναι σύμβολο.

Όμως όσο περισσότερα λόγια προσπαθήσεις να γράψεις για ‘κείνον, τόσο πιο πολύ καταλαβαίνεις ότι είναι προτιμότερο ν’ αφήσεις τη μουσική να μιλήσει.



Ή την κυρία Ουρανία, τη γυναίκα του: «Ανασταίνεις κάποιον όσο τον αγαπάς.»

Ανεβάζω δυο από τα βίντεο που τράβηξα με το κινητό απ’ τη χθεσινή υπέροχη βραδιά. Στην οποία τραγούδησαν οι Ψαραντώνης, Ψαρογιάννης, Λουδοβίκος των Ανωγείων, Ross Daly, Χαράλαμπος Γαργανουράκης, Μαρία Σουλτάτου (πολύ σπουδαία φωνή), Νίκος Ανδρουλάκης, Μίλτος Πασχαλίδης, Μάνος Μουντάκης, Βασίλης Καρεφιλάκης, Στέλιος Πετράκης υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Χρήστου Λεοντή.





(Οι χορωδίες των Δήμων Ηρακλείου, Αθηναίων και Κηφισιάς πραγματικά έκλεψαν την παράσταση. Πόσες πρόβες άραγε να είχαν κάνει;)

Μπράβο στην Ένωση Κρητών Αμαρουσίου και στις Νομαρχίες Ρεθύμνου, Ηρακλείου και Αθηνών που διοργάνωσαν και στήριξαν την εκδήλωση. (Η οποία σημειωτέον είχε δωρεάν είσοδο!) Μπράβο και στον κόσμο που γέμισε το υπέροχο «Καλατραβάκι», όπως μ’ αρέσει να λέω το Ποδηλατοδρόμιο του ΟΑΚΑ.

Αλήθεια, τα Ολυμπιακά Ακίνητα γιατί δε φιλοξενούν πιο συχνά τέτοιες εκδηλώσεις; Είναι ανάγκη να γίνουν όλα “Mall”; «Κερδοφόρο» για μια κοινωνία είναι μόνο ό,τι βγάζει χρήματα;

Ο κόσμος σέβεται κι εκτιμά πολύ τέτοιες προσπάθειες. Είδα οικογένειες, ζευγάρια, φίλους. Κι ούτε έναν δεν είδα να καπνίζει ή να πετάει σκουπίδια κάτω. Πώς να το κάνουν σ' αυτό το στολίδι;

Όχι, δε χρειαζόμαστε απαγορεύσεις ή πειθαναγκασμούς. Θετικά πρότυπα χρειαζόμαστε. Να νιώσουμε σεβασμό. Να νιώσουμε άνθρωποι. Και τότε και η οικονομία και το κράτος μας θα γίνουν πολύ καλύτερα. Στην εποχή της αρνητικής παρακίνησης, μόνο τα θετικά πρότυπα θα παρακινήσουν θετικά και τους υπόλοιπους. Ας τα αναζητήσουμε.

Επίλογος τα σεμνά λόγια του Νίκου Ξυλούρη (σε μια εποχή που έκαναν τη σεμνότητα ανέκδοτο): «Άλλοι έχασαν τη ζωή τους στη Χούντα. Εγώ απλώς τραγουδούσα. Δε θεωρώ ότι έκανα κάτι σπουδαίο.»