Ανισότητες

Γιατί άραγε έγραψε κάποιος το graffiti της φωτογραφίας;

Όχι, δεν είναι επειδή εργάζεται πολύ.

Δεν είναι επειδή το κορίτσι του φοράει απλό πουλοβεράκι κι όχι Gucci φόρεμα.

Δεν τον απασχολεί ότι οδηγάει συμβατικό αυτοκίνητο κι όχι Mercedes.

Δεν τον ρίχνει που τρώει σε σουβλατζίδικο κι όχι σε γκλαμουράτο restaurant.

Προτιμάει να ζει σ’ ένα μικρό σπίτι με σωστούς ανθρώπους, παρά σε τριώροφη μαιζονέττα μόνος του.

Και του αρέσει που πάει διακοπές με το πλοίο της γραμμής κι όχι με ιδιωτικό σκάφος.

Ένα μόνο πράγμα δεν αντέχει εκείνος που τό ‘γραψε και όλοι όσοι το βλέπουμε κάθε πρωί κι είναι σα να κοιτάμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη:

Ότι στην Ελλάδα σήμερα το μόνο πράγμα που αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο δεν είναι το εισόδημα, είναι οι ανισότητες!

Στην Υγεία, στην Παιδεία, στην εργασία και αλλού έχουμε σήμερα πολίτες δυο ταχυτήτων. Κάποιοι έχουν πάντοτε τη δυνατότητα να πετυχαίνουν αυτό που θέλουν, ενώ κάποιοι άλλοι δεν τα καταφέρνουν ποτέ!

Αυτό σκοτώνει τα όνειρα των ανθρώπων.

Οι νέοι ειδικά πίστευαν ότι οι σπουδές θα τους εξασφάλιζαν μια καλύτερη ζωή. Ότι οι αξίες πάντα θα αναγνωρίζονται. Πάντοτε όριό τους ήταν ο ουρανός.

Και τώρα που βγαίνουν στη ζωή προσγειώνονται απότομα. Διακρίνουν ότι υπάρχει ανάμεσά μας ένα αδιόρατο σύνορο. Ότι η «Ισότητα» είναι επίπλαστη, ένα τέχνασμα, ένα πουκάμισο αδειανό...

Βλέπουν τη μιντιοκρατία να κυβερνά. Βλέπουν βουλευτές και παπάδες να συγχροτίζονται με τα ΜΜΕ για να καταφέρουν να πλασαριστούν ως «η ελπίδα μας». Βλέπουν πολλά και τα καταλαβαίνουν όλα.

Γι’ αυτό, όσο κι αν δεν το μαρτυρούν οι σειρές της τηλεόρασης ή τα γυαλιστερά περιοδικά life style, η πλειοψηφία σήμερα θα έγραφε άνετα το graffiti της φωτογραφίας.

Κι αν δεν αποκτήσει σύντομα ένα χειροπιαστό όραμα, θα ξεσπάσει κατά δικαίων και αδίκων...