Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2008

Ανισότητες


Γιατί άραγε έγραψε κάποιος το graffiti της φωτογραφίας;

Όχι, δεν είναι επειδή εργάζεται πολύ.

Δεν είναι επειδή το κορίτσι του φοράει απλό πουλοβεράκι κι όχι Gucci φόρεμα.

Δεν τον απασχολεί ότι οδηγάει συμβατικό αυτοκίνητο κι όχι Mercedes.

Δεν τον ρίχνει που τρώει σε σουβλατζίδικο κι όχι σε γκλαμουράτο restaurant.

Προτιμάει να ζει σ’ ένα μικρό σπίτι με σωστούς ανθρώπους, παρά σε τριώροφη μαιζονέττα μόνος του.

Και του αρέσει που πάει διακοπές με το πλοίο της γραμμής κι όχι με ιδιωτικό σκάφος.

Ένα μόνο πράγμα δεν αντέχει εκείνος που τό ‘γραψε και όλοι όσοι το βλέπουμε κάθε πρωί κι είναι σα να κοιτάμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη:

Ότι στην Ελλάδα σήμερα το μόνο πράγμα που αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο δεν είναι το εισόδημα, είναι οι ανισότητες!

Στην Υγεία, στην Παιδεία, στην εργασία και αλλού έχουμε σήμερα πολίτες δυο ταχυτήτων. Κάποιοι έχουν πάντοτε τη δυνατότητα να πετυχαίνουν αυτό που θέλουν, ενώ κάποιοι άλλοι δεν τα καταφέρνουν ποτέ!

Αυτό σκοτώνει τα όνειρα των ανθρώπων.

Οι νέοι ειδικά πίστευαν ότι οι σπουδές θα τους εξασφάλιζαν μια καλύτερη ζωή. Ότι οι αξίες πάντα θα αναγνωρίζονται. Πάντοτε όριό τους ήταν ο ουρανός.

Και τώρα που βγαίνουν στη ζωή προσγειώνονται απότομα. Διακρίνουν ότι υπάρχει ανάμεσά μας ένα αδιόρατο σύνορο. Ότι η «Ισότητα» είναι επίπλαστη, ένα τέχνασμα, ένα πουκάμισο αδειανό...

Βλέπουν τη μιντιοκρατία να κυβερνά. Βλέπουν βουλευτές και παπάδες να συγχροτίζονται με τα ΜΜΕ για να καταφέρουν να πλασαριστούν ως «η ελπίδα μας». Βλέπουν πολλά και τα καταλαβαίνουν όλα.

Γι’ αυτό, όσο κι αν δεν το μαρτυρούν οι σειρές της τηλεόρασης ή τα γυαλιστερά περιοδικά life style, η πλειοψηφία σήμερα θα έγραφε άνετα το graffiti της φωτογραφίας.

Κι αν δεν αποκτήσει σύντομα ένα χειροπιαστό όραμα, θα ξεσπάσει κατά δικαίων και αδίκων...

7 σχόλια:

tractatus είπε...

Ikor τα λές απλά και σταράτα κι αυτό είναι δύσκολο στις μέρες μας. Πολύ καλό post!

ikor είπε...

Σ' ευχαριστώ πολύ tractatus για το σχόλιό σου! Σε διαβάζω κι εγώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον!

Καλώς ήρθες!

Αλεξάνδρα είπε...

Σωστά τα λες, μα έχουμε τις ευθύνες μας για το αποτέλεσμα αυτής της κοινωνίας...

Καλώς σε βρήκα

ikor είπε...

Φυσικά και έχουμε ευθύνες. Κυρίως γιατί συμβιβαζόμαστε με αυτό που μας παρέδωσαν και δεν προσπαθούμε να το αλλάξουμε.

Αλλά για ν' αλλάξουμε τον κόσμο, πρέπει πρώτα να αλλάξουμε τον εαυτό μας!

Καλώς ήρθες αλεξάνδρα!

Elli είπε...

Γιάννη, ακόμα δεν ήρθαν τα χειρότερα. Η μεσαία τάξη τώρα αρχίζει να αποδεκατίζεται, αντέχει ακόμα, έχει κομπόδεμα. Μετά θα δούμε...

kira είπε...

Αν και είμαι λίγο επιφυλακτική σχετικά με τα οράματα, ζω για τη στιγμή εκείνη που θα γίνουν επιτέλους κάποιες αλλαγές, που οι κοινωνικές ομάδες θα πουν φτάνει πια κι ας ξεσπάσουν κατά δικαίων και αδίκων...

ikor είπε...

@ellie:

Συμφωνώ, η μεσαία τάξη κρατάει ακόμα. Κυρίως λόγω προνοητικότητας της περαμένης γενιάς. Ως γνωστόν όμως: η μια γενιά τα φτιάχνει κι η άλλη γενιά τα τρώει...

@kira:

Μαζί σου! Οι στόχοι όμως πάντα χρειάζονται. Αν δεν υπάρχει στον κόσμο όραμα, ασχολείται με επουσιώδη πράγματα (π.χ. DVD) και χάνει την ουσία.

Χωρίς έναν χειροπιαστό κοινωνικό στόχο, ο κόσμος εθίζεται να αναπαράγει τη μιζέρια! Γίνεται μέρος του προβλήματος και δεν προσπαθεί να γίνει μέρος της λύσης.