Η Συνθήκη της Λισαβώνας διχάζει πολύ. Αφήνοντας τις εν Ελλάδι παρενέργειές της, αναρωτιόμαστε: Γιατί άραγε οι Ιρλανδοί ψήφισαν «ΟΧΙ»;
Μερικοί λένε ότι το «όχι» είναι γενικά πιο εύκολο. Σου δίνει, λένε, μεγαλύτερη αίγλη και αυτοπεποίθηση το να αντιδράς, παρά το να συμπλέεις.
Άλλοι υποστηρίζουν ειδικότερα ότι το «όχι» των Ιρλανδών αφορά τη θέση της Ε.Ε. για τις αμβλώσεις ή την προνομιακή αντιμετώπιση του λατινοαμερικάνικου κρέατος εις βάρος του ιρλανδέζικου.
Είναι τόσο απλά τα πράγματα;
Οι λαοί της Ευρώπης, σε έναν «ιδανικό» κόσμο, δε λένε εύκολα «όχι» στο Ευρώ. Δε λένε «όχι» στην ανάγκη για ενισχυμένες πλειοψηφίες. Δε λένε «όχι» στην κατάργηση των συνόρων και στην ειρήνη.
Όμως η Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση γίνεται σήμερα όλο και περισσότερο υπόθεση των ολίγων. Για τους πολλούς είναι ένα ανολοκλήρωτο όνειρο. Γι’ αυτό και δεν τους αφορά!
Οι Ευρωπαίοι πολίτες βλέπουν γύρω τους πολλά παράδοξα και την Ε.Ε. να αδιαφορεί:
Το πετρέλαιο ανεβαίνει σε δολάρια, αλλά και το ευρώ ανεβαίνει έναντι του δολαρίου! Παρόλ’ αυτά, η άνοδος του πετρελαίου αυξάνει τις τιμές και μειώνει το εισόδημά τους...
Ο παραγωγός πουλάει όλο και φθηνότερα τα επιδοτούμενα προϊόντα του, αλλά ο πολίτης τα αγοράζει όλο και ακριβότερα! Επειδή ο μεσάζοντας, ο μεταφορέας, ο πωλητής καρπώνονται το μεγαλύτερο κέρδος απ’ όλους...
Οι «οικονομίες κλίμακος» μειώνουν τα λειτουργικά έξοδα των επιχειρήσεων, όμως οι τιμές των προϊόντων αυξάνονται! Παρόλο που υποτίθεται ότι η Ε.Ε. έγινε για να καρπωθούν όλοι τα προνόμια της ενιαίας αγοράς κι όχι για να έχουν μεγαλύτερα κέρδη οι λίγοι...
Η Ε.Ε. δηλαδή, στα μάτια πολλών πολιτών, έχει σήμερα λανθασμένη στόχευση: «πρώτα η αγορά».
Γίνεται έτσι ένας οργανισμός που δεν μπορεί (ή δεν θέλει) να πάρει δραστικά μέτρα για την ακρίβεια. Καταντάει ένας συνασπισμός καρτέλ.
Το «όχι» των Ιρλανδών είναι καμπανάκι για τους πολιτικούς στην Ευρώπη του σήμερα και του αύριο. Είναι κίτρινη κι όχι κόκκινη κάρτα.
Πριν λοιπόν οι Ευρωπαίοι πολιτικοί ξαναζητήσουν από τους πολίτες (ή τους εαυτούς τους) να διαλέξουν μονολεκτικά «ναι ή όχι»...
...και προτού ξανακαλέσουν σε διήμερο αναψυχής στις Βρυξέλλες τους κόλακες και αυλοκόλακές τους...
...οφείλουν να αντιληφθούν ένα απλό πράγμα:
Οι Ευρωπαίοι πολίτες δεν είναι καταναλωτές, είναι άνθρωποι.
Μερικοί λένε ότι το «όχι» είναι γενικά πιο εύκολο. Σου δίνει, λένε, μεγαλύτερη αίγλη και αυτοπεποίθηση το να αντιδράς, παρά το να συμπλέεις.
Άλλοι υποστηρίζουν ειδικότερα ότι το «όχι» των Ιρλανδών αφορά τη θέση της Ε.Ε. για τις αμβλώσεις ή την προνομιακή αντιμετώπιση του λατινοαμερικάνικου κρέατος εις βάρος του ιρλανδέζικου.
Είναι τόσο απλά τα πράγματα;
Οι λαοί της Ευρώπης, σε έναν «ιδανικό» κόσμο, δε λένε εύκολα «όχι» στο Ευρώ. Δε λένε «όχι» στην ανάγκη για ενισχυμένες πλειοψηφίες. Δε λένε «όχι» στην κατάργηση των συνόρων και στην ειρήνη.
Όμως η Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση γίνεται σήμερα όλο και περισσότερο υπόθεση των ολίγων. Για τους πολλούς είναι ένα ανολοκλήρωτο όνειρο. Γι’ αυτό και δεν τους αφορά!
Οι Ευρωπαίοι πολίτες βλέπουν γύρω τους πολλά παράδοξα και την Ε.Ε. να αδιαφορεί:
Το πετρέλαιο ανεβαίνει σε δολάρια, αλλά και το ευρώ ανεβαίνει έναντι του δολαρίου! Παρόλ’ αυτά, η άνοδος του πετρελαίου αυξάνει τις τιμές και μειώνει το εισόδημά τους...
Ο παραγωγός πουλάει όλο και φθηνότερα τα επιδοτούμενα προϊόντα του, αλλά ο πολίτης τα αγοράζει όλο και ακριβότερα! Επειδή ο μεσάζοντας, ο μεταφορέας, ο πωλητής καρπώνονται το μεγαλύτερο κέρδος απ’ όλους...
Οι «οικονομίες κλίμακος» μειώνουν τα λειτουργικά έξοδα των επιχειρήσεων, όμως οι τιμές των προϊόντων αυξάνονται! Παρόλο που υποτίθεται ότι η Ε.Ε. έγινε για να καρπωθούν όλοι τα προνόμια της ενιαίας αγοράς κι όχι για να έχουν μεγαλύτερα κέρδη οι λίγοι...
Η Ε.Ε. δηλαδή, στα μάτια πολλών πολιτών, έχει σήμερα λανθασμένη στόχευση: «πρώτα η αγορά».
Γίνεται έτσι ένας οργανισμός που δεν μπορεί (ή δεν θέλει) να πάρει δραστικά μέτρα για την ακρίβεια. Καταντάει ένας συνασπισμός καρτέλ.
Το «όχι» των Ιρλανδών είναι καμπανάκι για τους πολιτικούς στην Ευρώπη του σήμερα και του αύριο. Είναι κίτρινη κι όχι κόκκινη κάρτα.
Πριν λοιπόν οι Ευρωπαίοι πολιτικοί ξαναζητήσουν από τους πολίτες (ή τους εαυτούς τους) να διαλέξουν μονολεκτικά «ναι ή όχι»...
...και προτού ξανακαλέσουν σε διήμερο αναψυχής στις Βρυξέλλες τους κόλακες και αυλοκόλακές τους...
...οφείλουν να αντιληφθούν ένα απλό πράγμα:
Οι Ευρωπαίοι πολίτες δεν είναι καταναλωτές, είναι άνθρωποι.
Αναρτήσεις
.jpg)
5 σχόλια:
Η τελευταία σου πρόταση ισχύει για την χώρα μας;
Αμφιβάλω.
Καλημέρα αρχηγέ μου. Όλα καλά ελπίζω, έτσι;
Κι εγώ πολύ αμφιβάλλω! Άλλωστε κι εμείς "Ευρωπαίοι" δεν είμαστε ;-)
Όμως νομίζω ότι αυτό το μήνυμα πρέπει να πάρουν οι μανδαρίνοι που μας "εκπροσωπούνε"!
Όλα καλά. Δουλειά πολλή, αλλά το παλεύουμε. Εσύ πώς είσαι;
χαχαχα... καλό! Ευρωπαί(ε)οι!
Καλά κ εγώ, ηρεμία αδερφέ. Περιμένω την άδεια από την δουλειά να φύγω (όπου φύγει-φύγει) για διακοπές. Ελπίζω η πολλή δουλειά να αποφέρει κιόλας...
Δυστυχώς η ΕΕ παρά τις προσδοκίες όλων έγινε
ο Δούρειος Ιππος των μεγάλων αφεντικών της παγκόσμιας οικονομίας.
Τον πολίτη απλώς τον μετράνε ως γρανάζι της μηχανής του πλούτου.
Λείπει το ενδιαφέρον για την κοινωνική προστασία του ανθρώπου.
Οι χώρες-μέλη συχνά επικαλούνται την ΕΕ για επιβολή νέων φόρων,επιβαρύνσεων που καθιστούν τον πολίτη της ΕΕ φτωχότερο και επομένως δίκαια επναστατημένο.
Αν ο πολίτης δεν υπολογισθεί ως ανθρώπινη οντότητα,στις χώρες της ΕΕ θα υπάρχουν ΟΧΙ και διαμαρτυρίες.
Greek-tv, ελπίζω να είσαι ήδη διακοπές! Η δουλειά αποφέρει: κούραση, άγχος, νεύρα, τσακωμούς...
Ανώνυμε, εκεί είναι το νόημα: οι άνθρωποι δεν αντιμετωπίζονται πια ως ανθρώπινες οντότητες.
Πλέον είμαστε "πολίτες", "καταναλωτές", "Ευρωπαίοι". Γρανάζια, όπως λες κι εσύ.
Όσο λοιπόν παγιδεύουν την πλειοψηφία και εξασθενούν τη φωνή της, τόσο η πλειοψηφία θα οργανώνεται και θα αντιδρά!
Δημοσίευση σχολίου