Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2008

Ναι ή όχι;


Εθιζόμαστε καθημερινά να λέμε «ναι» σε όλους και σε όλα. Κι όμως, μια φορά τον χρόνο γιορτάζουμε το «ΟΧΙ».

Από ανάγκη ή για ξεκάρφωμα;

Σήμερα η κριτική σκέψη δεν καλλιεργείται στα σχολεία, αλλά στα τηλεπαράθυρα. Μαζικά και εξ αποστάσεως, από «επαΐοντες» και «δημοσιογράφους».

Σήμερα οι πολίτες τείνουν να μην έχουν αποκρυσταλλωμένη άποψη για ένα θέμα, πριν ακούσουν τι λέει γι’ αυτό μια δημοσκόπηση.

(Είναι τέτοιες οι ενέσεις νωθρότητας, που ακόμα και την παγκοσμίως πρωτοφανή άρνηση της πλειοψηφίας να ψηφίσει στη Βουλή, αν βρεθούν 2 δημοσκοπήσεις και 3 δημοσιογράφοι να τη δικαιολογήσουν, πολλοί μπορεί να τη θεωρήσουν αυτονόητη!)

Σ’ αυτό το περιβάλλον, κάθε «όχι» θεωρείται ντροπή. Γι’ αυτό, μάθαμε να λέμε «δεν πειράζει».

Δεν πειράζει που οι δημόσιες υπηρεσίες υπολειτουργούν. Δεν πειράζει που οι μηνιαίες κρατικές προμήθειες στα νοσοκομεία και στα σχολεία εξαφανίζονται σε μια μέρα. Δεν πειράζει που το κράτος ευαισθητοποιείται μόνο όταν κινδυνεύουν οι ισχυροί.

Και καθόλου δε μας πειράζει που οι υπουργοί πλουτίζουν μέσα σε 4 μόλις χρόνια. Το θεωρούμε εθιμικό δίκαιο που δεν αλλάζει.

Πώς μπορούμε όμως να ξεφύγουμε απ’ αυτήν τη μοιρολατρία;

Η λύση είναι μια: όταν βλέπουμε ότι βρισκόμαστε σε αδιέξοδο, κάνουμε αναστροφή. Δεν κόβουμε απλώς ταχύτητα για να μη συγκρουστούμε με δύναμη στον τοίχο!

Και αλλαγή πορείας γίνεται μόνο αν αμφισβητήσουμε τις δομές που μας παρέδωσαν, ως αυτονόητες, οι προηγούμενες γενιές. Μόνο αν πάψουμε ν' ακολουθούμε άβουλα το πλήθος!

Αντί λοιπόν να ντρεπόμαστε, όταν αντιστεκόμαστε σε ανθρώπους και καταστάσεις που μας καταπιέζουν, ας μάθουμε να λέμε ΝΑΙ στα δύσκολα «Όχι» και ΟΧΙ στα εύκολα «Ναι».

Όσο πιο πολλοί το κάνουμε, τόσο πιο πολύ θα πετύχει!

Ίσως έτσι η μνήμη του «ΟΧΙ» γίνει διαρκής, όχι ημερήσια. Κι ίσως έτσι η 28η Οκτωβρίου γίνει πάλι σύμβολο κι όχι αργία.

12 σχόλια:

doraF είπε...

ikor ,την καλησπέρα μου.
Με αφορμή το άρθρο σου- κραυγή , συμπληρώνω και εγώ το "Αντισταθείτε".

Η Διαθήκη μου-Μ.Κατσαρός
.........
........
Αντισταθείτε
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρία εισαγωγαί - εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες
ατέλιωτες τις παρελάσεις
σ' αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει σμύρνα
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε πάλι σ' όλους αυτούς που λέγονται
μεγάλοι
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ' όλα τ' ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακίες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις
απο γραφιάδες και δειλούς για το σοφό
αρχηγό τους.
Αντισταθείτε
στα εργοστάσια πολεμικών υλών ........
σ' όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας
ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ αντισταθείτε.
Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την
Ελευθερία.
(........)
Και συ λοιπόν
στέκεσαι έτσι βουβός με τόσες παραιτήσεις
απο φωνή
απο τροφή
απο άλογο
απο σπίτι
στέκεις απαίσια βουβός σαν πεθαμένος:
Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν.
Αντισταθείτε!

ikor είπε...

Πολύ καλό doraF!

Όχι όμως αντίσταση για την αντίσταση. Ούτε αντίσταση για άλλοθι.

Αλλά γιατί μέσα από την αντίσταση και την αμφισβήτηση των χθεσινών αυτονόητων γεννιέται το καινούριο!

dyosmaraki είπε...

Οι άνθρωποι δεν πιστεύω πως λένε "ναι"καθημερινά. Η άποψή μου είναι πως απλά βαρέθηκαν να λένε "όχι" επειδή όπως αναφέρεις, κάποια θέματα τα θεωρούν κατεστημένα και φοβούνται πως τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει ακόμη και αν οι ίδιοι πουν "όχι".

Πόσο εύκολο είναι άραγε να ξαναβρούμε χαμένα σύμβολα?

Μου φαίνεται πως χρειάζεται πολλή δουλειά. Προ πάντων όμως μου φαίνεται πως πρέπει να ξαναπιστέψει ο άνθρωπος στον Ανθρωπο....

greek tv είπε...

Σε ποιόν άνθρωπο να πιστέψουμε; στον τύπου "παραλιακή", τον "μπουζουκά", τον "βυσματία", τον "νεόπλουτο", τον "κομματοσκυλά"; Σε ποιόν;

Λύση δεν μπορώ να προτείνω, γιατί δεν την έχω βρεί ακόμα.

Η συλλογικότητα προτείνεται από διαφόρους, αλλά δεν την εμπιστεύομαι, γιατί απαρτίζεται από τις παραπάνω κατηγορίες μεταξύ άλλων.
Η ατομικότητα είναι εξ ορισμού απάνθρωπη.

Οπότε, όπως συνήθως, η λύση είναι κάπου στο ενδιάμεσο, αλλά δεν μπορώ να την εντοπίσω.

barel είπε...

Πρέπει να πούμε ένα μεγάλο ΟΧΙ σε αυτούς που υποτιμούν τη νοημοσύνη μας. Και να διεκδικη΄σουμε το ΝΑΙ για τα αυτονόητα δικαιωματά μας

ikor είπε...

dyosmaraki, φοβάμαι ότι λέμε πολλά περισσότερα "ναι" απ' όσα μπορούμε ν' αντέξουμε!

Φοβάμαι ότι έχουμε πια συμβιβαστεί πως ζούμε κάτι μη αναστρέψιμο.

Εύκολο δεν είναι, αλλά μπορούμε ν' αλλάξουμε πορεία! Αρκεί εκείνοι που θέλουν ν' ανοίξουν τον δρόμο να αποκλείσουν εκείνους που τον φράζουν στους άλλους...

ikor είπε...

...Αυτοί που περιγράφεις greek-tv είναι εκείνοι που μας έχουν πείσει πως τίποτα δεν αλλάζει! Αυτοί φράζουν τον δρόμο στους άλλους.

Γι' αυτό ήρθε η ώρα να εμπιστευτούμε εκείνους που θα μας πείσουν ότι το ατομικό περνάει απ' το συλλογικό.

Ότι ως άτομα μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα, μόνο αν συλλογικά ανέβουμε επίπεδο. Αν μειωθούν οι ανισότητες και δοθούν ίσες ευκαιρίες σε όλους.

Δεν ξέρω πού βρίσκονται τώρα αυτοί που περιγράφω. Όμως σίγουρα υπάρχουν!

ikor είπε...

Τα blogs, barel, πιστεύω ότι μπορούν να αναδείξουν ποιοι υποτιμούν τη νοημοσύνη μας. Γιατί τα blogs είναι δημόσια έκφραση και ΔΕΝ φιμώνονται.

Καλλιεργώντας την κριτική μας σκέψη θα διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας.

Αυτονόητα πάντως νομίζω ότι δεν υπάρχουν: π.χ. η κρατική ενίσχυση στις τράπεζες είναι για άλλους αυτονόητη και για άλλους αδιανόητη.

Ανώνυμος είπε...

Πάντως εγώ δεν λέω 'οχι'γιατί απλώς τώρα πια κανείς δεν μου λέει 'ναι'.Παρά ταύτα επαναστατώ μέσα μου όταν βλέπω όλοι να λειτουργούμε με τη λογική ότι είναι σερμός η γιατί έτσι προκύπτει.
Θεωρούμε πολύ φυσικό να συναλλασσόμαστε με μια διεφθαρμένη Δημόσια Διοίκηση,με το λάδωμα να έχει γίνει αναγκαία διαδικασία και κανένας μας να μην διαμαρτύρεται.
Με μια πολιτεία που όχο μόνο δεν προστατεύει τον πολίτη αλλά νομιμοποιεί τον διεφθαρμένο και θεωρεί επιτυχεμένο επιχειρηματία κάθε σκοτεινή οικονομική φυσιογνωνομία.Μήπως λοιπόν ήρθε η ώρα να πούμε το δικόμας 'οχι'σ αυτή τη σαθρή κατάσταση?

ikor είπε...

Ναι, stella. Πρέπει να καταλάβουμε ότι η διαφθορά και το λάδωμα δεν είναι το πεπρωμένο μας.

Ένας-ένας κι όλοι μαζί μπορούμε να τους γυρίσουμε την πλάτη. Μπορούμε να τους κάνουμε εξαίρεση κι όχι κανόνα.

Όλους εκείνους που (όπως λες) γίνονται πρότυπα επιτυχημένου μέσα από υπόγειες διαδρομές.

katerina είπε...

Κάποτε ikor, υπήρχε "εμεις". Με μια λογική εμφυλιου πολέμου, διαφθαρήκαμε, εκμαυλιστικαμε, διαλυσαμε το "εμεις" μας, εκχωρήσαμε την αντιπροσωπευση μας στον Λαζόπουλο και τον πολιτικό μας λόγο στον Πρετεντέρη.

Και αυτόι καλά κάνουν. Επαγγελματίες είναι.
Εμεις;;;; Ερασιτεχνες!!!

ikor είπε...

Καλησπέρα Κατερίνα!

Εμένα μου αρέσουν πιο πολύ οι ερασιτέχνες! Με την κυριολεκτική έννοια: είναι αυτοί που έχουν ερωτευτεί την τέχνη τους!

Όσο για το χαμένο "εμείς", είναι πολύ δύσκολο να το ξαναβρούμε. Θα γίνει όμως!

Όταν οι ανυπόμονοι για κάθε είδους "εξουσία" χάσουν την υπομονή τους και ξεμπροστιαστούν, ώστε να τους ξεπεράσουν οι εξελίξεις.

Ή τουλάχιστον, αυτό ελπίζω...