Επικοινωνιακά μπλόκα

Οι κινητοποιήσεις των αγροτών έληξαν. Τα μπλόκα στις Εθνικές Οδούς άνοιξαν. Γιατί όμως τελικά οι αγρότες βγήκαν στους δρόμους;

Τα τελευταία χρόνια το κόστος παραγωγής διαρκώς αυξάνεται, αλλά οι παραγωγοί πωλούν όλο και φθηνότερα. Συγχρόνως, οι καταναλωτές αγοράζουν το τελικό προϊόν όλο και ακριβότερα!

Ο παραγωγός δηλαδή βλέπει ότι στην αλυσίδα παραγωγής κρέατος, ψαριών, φρούτων και λαχανικών όλοι κερδίζουν, εκτός απ’ αυτόν που παράγει. Οι μεσάζοντες και τα καρτέλ φαίνεται πως απομυζούν τον κόπο του.

Εύλογα νιώθει αδικημένος και διαμαρτύρεται! Είναι όμως λύση τα μπλόκα;

Πολύ αμφιβάλλω. Γιατί η ακρίβεια σήμερα πλήττει δυο ομάδες πληθυσμού: τους παραγωγούς και τους καταναλωτές! Με τα μπλόκα στους δρόμους, το ένα θύμα τιμωρεί το άλλο. Γι’ αυτό άλλωστε τους άφησαν ανενόχλητους να κόψουν την Ελλάδα στα δυο.

(Το δυσάρεστο βέβαια είναι πως κανείς δεν θα τους πρόσεχε διαφορετικά.

Εδώ χρειαζόμαστε ολόκληρη δολοφονία μαθητή, για να δούμε ότι υπάρχουν στην αστυνομία ασύδοτοι. Χρειάζονται επιθέσεις εναντίον αστυνομικών, για να αποκτήσει νομιμοποίηση η αστυνομία να μας προστατέψει.

Σ’ αυτήν την κοινωνία δηλαδή, χωρίς ακρότητες όλα μας φαίνονται φυσιολογικά!)

Το χειρότερο όμως δεν ήταν τα μπλόκα. Ήταν η επικοινωνιακή τους διαχείριση απ' τη σημερινή κυβέρνηση:

Αρχικά, άφησαν τις Εθνικές Οδούς κλειστές από τα μπλόκα των αγροτών, μέχρι να δυσανασχετήσει ο κόσμος. Κι όταν οι κλειστοί δρόμοι άρχισαν να λειτουργούν εις βάρος των αγροτών, αποφάσισαν να τους δώσουν επιδοτήσεις και μετά να δείξουν πυγμή.

Κάπως έτσι περικύκλωσαν τους Κρητικούς αγρότες στο λιμάνι του Πειραιά και τους τιμώρησαν με χημικά και ξύλο. Πάλι καλά που δεν τους έριξαν και στη θάλασσα!

Κανείς δεν πρόκειται να υποστηρίξει ότι έπρεπε ν’ αφήσουν τα τρακτέρ να αποκλείσουν την Αθήνα. Αλλά όλα συγκλίνουν στο ότι επρόκειτο για μια καλοστημένη παγίδα:

Μόλις την προηγούμενη μέρα, ο Κρητικός υφυπουργός Δημόσιας Τάξης τους είχε προσκαλέσει ο ίδιος στην Αθήνα. Με ύφος αθώο και με δήθεν διάθεση για διάλογο. Άλλωστε κι ο ίδιος ξέρει καλά πως είναι άδικο να εξαιρεθούν οι Κρητικοί αγρότες από τα μέτρα ενίσχυσης.

Όμως η συγκέντρωση σ’ έναν χώρο με συρματοπλέγματα και γύρω-γύρω θάλασσα ήταν το πιο εύκολο πεδίο προβολής πυγμής κι αποτελεσματικότητας ενάντια στους «ταραχοποιούς» αγρότες. Όπερ και εγένετο!

Η ταλαιπωρία των πολιτών σ' όλη την υπόλοιπη Ελλάδα ήταν ανεκτή, επειδή αυτό γεννούσε δυσαρέσκεια για τον αγώνα των αγροτών. Ενώ το "μάντρωμα" των αγροτών στο λιμάνι του Πειραιά ήταν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για την αστυνομία ν’ αποδείξει ότι έσωσε από τον αποκλεισμό την Αθήνα.

Αλήθεια, πόσο πιο αθηνοκεντρικό μπορεί να γίνει το κράτος μας; Πόσο μεγαλύτερη εξάρτηση απ’ την επικοινωνία μπορούμε ν’ αντέξουμε;

Πάντως το πρόβλημα των αγροτών δεν είναι επικοινωνιακό. Το πρόβλημά τους είναι βαθιά πολιτικό. Ο έλεγχος της διατροφικής αλυσίδας απαιτεί απαξίωση του εισοδήματος των αγροτών και στοχοποίηση του κλάδου τους.

Κι αυτή η αλήθεια δεν κρύβεται πια με επικοινωνιακά μπλόκα!

[Σκίτσο του Κώστα Μητρόπουλου, ΤΑ ΝΕΑ 27/01/09]