Λόγια ψεύτικα

Τα τελευταία χρόνια ζούμε την περίφημη «επανίδρυση του κράτους». Σίγουρα δεν είναι εύκολο να αλλάξουν οι παθογένειες δεκαετιών. Είναι όμως πολύ εύκολο να γίνουν τα πράγματα ακόμα χειρότερα!

Οι δημόσιες υπηρεσίες έχουν γεμίσει πανό με συνθήματα: «Πρώτα ο πολίτης», «Στην υπηρεσία του πολίτη!!!» κι άλλα τέτοια. Τι σημαίνει όμως τελικά «πρώτα ο πολίτης»;

Παράδειγμα: Για την έκδοση μιας οικοδομικής άδειας απαιτούνται πληρωμές σε 3 διαφορετικά σημεία: οι αμοιβές των μηχανικών καταβάλλονται στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, η προκαταβολή των ενσήμων του ΙΚΑ πληρώνεται στο υποκατάστημα του ΙΚΑ του έργου και οι πληρωμές των φόρων καταβάλλονται στις Εφορίες μηχανικών και ιδιοκτήτη.

Πόσες από αυτές τις πληρωμές γίνονται σήμερα ηλεκτρονικά;

Η απάντηση (δυστυχώς) δεν εκπλήσσει κανέναν: καμία!

Ναι, στην Ελλάδα του 2008, καμία απ’ αυτές τις πληρωμές δεν μπορεί να γίνει μέσω Ίντερνετ!

Όμως υπάρχουν και χειρότερα: η πληρωμή του κάθε φόρου πρέπει να γίνει μόνο στη ΔΟΥ του κάθε μηχανικού. Λεπτομέρειες θα πει κάποιος...

Κι όμως, έως πρόσφατα όλες οι ΔΟΥ μπορούσαν να κόβουν γραμμάτιο συμψηφισμού. Έτσι ο ιδιοκτήτης ενός έργου πήγαινε σε μια οποιαδήποτε Εφορία και πλήρωνε τον φόρο για όλους τους μηχανικούς του.

Πριν 2 χρόνια όμως αυτό καταργήθηκε! Έτσι σήμερα, για κάθε οικοδομικό έργο, απαιτείται σαφάρι μέσα στην Αθήνα, ώστε να πληρωθούν όλοι οι φόροι των μηχανικών στις διάφορες ΔΟΥ.

Ειδικά για τους μηχανικούς που εργάζονται σε τόπο μακριά από την έδρα τους χρειάζεται μετάβαση στον τόπο της έδρας τους, για να προκαταβληθεί ο φόρος τους στο κράτος!

Παραβλέπουμε το αξίωμα ότι εκείνος που εισπράττει (κράτος) πρέπει να εξυπηρετεί εκείνον που πληρώνει (πολίτης).

Παραβλέπουμε το ότι καμία πληρωμή δεν υποστηρίζεται ηλεκτρονικά στην Ελλάδα των συνθημάτων («πρώτα ο πολίτης») και των απωθημένων (e-government).

Παραβλέπουμε την άρνηση του κράτους να θεωρήσει τις Εφορίες όλης της χώρας ενιαία διοικητική οντότητα.

Παραβλέπουμε ακόμα και την αδικαιολόγητη κατάργηση ενός εξυπηρετικού μέτρου.

Εκείνο όμως που δεν περνάει με τίποτα απαρατήρητο είναι η δικαιολογία των διευθυντών μιας ΔΟΥ, όταν τους επισημαίνεις τα αυτονόητα:

«Σωστό είναι το μέτρο, κύριε. Γιατί δηλαδή εγώ να κόβω γραμμάτιο συμψηφισμού για τη ΔΟΥ Αγίας Παρασκευής; Για να κάθονται εκείνοι και να δουλεύουμε εμείς;»

Αυτή, όπως και δεκάδες άλλες ιστορίες καθημερινής γραφειοκρατικής τρέλας, φοβάμαι ότι θα υπάρχουν για πολύ καιρό ακόμα.

Σίγουρα πάντως θα υπάρχουν όσο οι πολιτικοί κάνουν νόμο την εξουσία του γκισέ. Όσο παράγουν ένα κράτος χωρίς κίνητρα και έλεγχο για τους κρατικούς λειτουργούς. Όσο προσπαθούν μόνο με πανό να μας πείσουν ότι σέβονται τον χρόνο μας!