Ρέθυμνο χωρίς καράβι

Τους τελευταίους μήνες το Ρέθυμνο δέχεται απανωτά πλήγματα στην αναπτυξιακή του προοπτική. Μετά την περσινή προκλητική εξαίρεσή του από τους πόλους ανάπτυξης του Εθνικού Χωροταξικού Σχεδίου, εδώ και 3 μήνες δεν έχει καν ακτοπλοϊκή σύνδεση με τον Πειραιά!

Τι σημαίνει αυτό;

Ότι οι περίπου 90.000 Ρεθυμνιώτες που ζουν στο Ρέθυμνο κι οι άλλοι τόσοι Ρεθυμνιώτες που ζουν εκτός Ρεθύμνου δεν έχουν τρόπο απευθείας μετάβασης από το Ρέθυμνο στον Πειραιά και αντιστρόφως.

Σημαίνει ότι οι περίπου 7.000 φοιτητές που σπουδάζουν στο Ρέθυμνο, δεν έχουν φθηνό και γρήγορο τρόπο πρόσβασης στην Αθήνα.

Σημαίνει ότι το πρόσφατα εκσυγχρονισμένο λιμάνι της πόλης (σύμφωνα με το ΠΕΠ Κρήτης 2000-2006 κόστισε 6,8 εκ. ευρώ) είναι άδειο τους χειμερινούς μήνες. (Τώρα που απαξιώνεται κι αυτό, ίσως είναι μοναδική ευκαιρία να ...πουληθεί;!)

Σημαίνει ότι το κόστος μεταφοράς προϊόντων για τους αγρότες και κτηνοτρόφους του Ρεθύμνου επιβαρύνεται επιπλέον, εις βάρος της ανταγωνιστικότητάς τους. Για να πάνε στα Χανιά (60 Km) ή στο Ηράκλειο (80 Km) ώστε να πάρουν το πλοίο πληρώνουν επιπλέον καύσιμα, εργατοώρες οδηγών και φθορές οχημάτων.

Σημαίνει, τέλος, ότι ο Βόρειος Οδικός Άξονας της Κρήτης (ΒΟΑΚ) επιβαρύνεται με την κίνηση βαρέων οχημάτων που μεταφέρουν εμπορεύματα από και προς το Ρέθυμνο. Αυτό επιδεινώνει την οδική (αν)ασφάλεια ενός ήδη επικίνδυνου δρόμου (δεν έχει νησίδα στη μέση σε κανένα σημείο του).

Παρόλ’ αυτά, η τοπική κοινωνία του Ρεθύμνου και των απανταχού Ρεθυμνιωτών δεν κάνει διαμαρτυρίες ή αποκλεισμούς οδών. Από Κρητικό εγωισμό ή επιχειρηματικό δαιμόνιο βρίσκει θετική διέξοδο στον συγκοινωνιακό της αποκλεισμό.

Τους τελευταίους μήνες, έχει συσταθεί μια Συνεταιριστική Ναυτιλιακή Εταιρία με τον διακριτικό τίτλο «Κρητικές Θαλάσσιες Γραμμές» (Cretan Sea Lines). Πρόσφατα εξέλεξε Δ.Σ. και στόχο έχει να συγκεντρώσει το απαιτούμενο κεφάλαιο για την ενοικίαση πλοίου που θα δρομολογηθεί στη γραμμή Ρέθυμνο – Πειραιάς.

Είναι βέβαια αμφίβολο, αν θα πετύχει το εγχείρημα σε μια εντελώς ολιγοπωλιακή αγορά και εν μέσω της οικονομικής κρίσης. Με νωπές ακόμα τις μνήμες από τη δημιουργία και την εξαφάνιση της Ρεθυμνιακής.

(Η Ρεθυμνιακή ήταν η πρώτη εταιρία λαϊκής βάσης που ιδρύθηκε στο Ρέθυμνο, το 1981. Στη δεκαετία του ’90 δρομολόγησε 2 πλοία στη γραμμή. Το 1999 αγοράστηκε από την ΑΝΕΚ η οποία πρώτα απέσυρε το ένα πλοίο και φέτος τον Σεπτέμβριο απέσυρε και το δεύτερο. Η γραμμή Ρέθυμνο – Πειραιάς – Ρέθυμνο είχε μεταφορική κίνηση 235 χιλ. επιβάτες το 2007.)

Έχει όμως αξία αυτή η τοπική επιχειρηματικότητα. Γιατί όλοι οι υπόλοιποι, το Ρέθυμνο το θυμούνται μόνο όταν γεννιούνται «Ζωνιανά». Όταν αρχίζουν να κυοφορούνται, κανείς δεν ασχολείται!

Κανείς δε νοιάζεται όταν οι κάτοικοι είναι αποκλεισμένοι 7 μήνες τον χρόνο και πληρώνουν την ακριβότερη βενζίνη πανελληνίως. Όταν οι παραγωγοί χάνουν σε ανταγωνιστικότητα και οι φοιτητές επιβαρύνονται οικονομικά για να ταξιδέψουν. Όταν στέλνουμε στον ΒΟΑΚ εκατοντάδες φορτηγά που τον κάνουν ακόμα πιο επικίνδυνο για την οδική ασφάλεια όλων.

Γι’ αυτό ευχόμαστε να πετύχει το εγχείρημα των ανθρώπων αυτών, επειδή κάποιοι νοιάζονται. Και, όσοι μπορούμε, θα συμμετέχουμε στην προσπάθεια.

Πέρα απ' τις ευχές όμως, η ενθάρρυνση κάθε τοπικής επιχειρηματικότητας χρειάζεται και κάτι από το κράτος. Όχι επιδοτήσεις, αλλά κάτι πιο δύσκολο: διασφάλιση του υγιούς ανταγωνισμού!

[Φώτο: www.pbase.com]