Με το ίδιο μακό

Αποχαιρετώντας τον φετινό Αύγουστο, αισθανόμαστε ένα συναίσθημα παραμνησίας (ελληνιστί: Déjà vu):

Ζούμε πάλι τον Αύγουστο του 2007: ξανακαήκαμε, ξαναπήγαμε σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας και ξαναμιλάμε για εκλογές. Με το ίδιο μακό και με κέφι κακό.

Παρόλο μάλιστα που το 2007 χάσαμε ανθρώπους και Εθνικούς Δρυμούς, τίποτα απολύτως δεν άλλαξε. Γιατί;

Γιατί η εθνική καταστροφή του 2007 αποδόθηκε στον ...άνεμο και σε αόρατους εχθρούς. Καμία αυτοκριτική από όσους είχαν τότε την ευθύνη αντιμετώπισης τέτοιων καταστάσεων.

Άρα, αφού δεν έκαναν τίποτα λάθος, πείστηκαν (και έπεισαν) ότι δεν είχαν κάτι να διορθώσουν!

Μοιραία λοιπόν ήρθε κι η φετινή λαίλαπα. Που έκαψε μέσα σε 3 ημέρες εντός Αττικής έκταση δάσους ίση με την αθροιστική έκταση της Μήλου και της Σαντορίνης...

Πάλι καμία αυτοκριτική. Πάλι η μπάλα στην εξέδρα. Μόνη διαφορά είναι ότι σήμερα δεν έφταιγε ο άνεμος, έφταιγαν ...τα πεύκα!

Μας είπαν μάλιστα ότι ο υπουργός δεν έχει καμία απολύτως ευθύνη, γιατί έδωσε εντολή να σβήσει η φωτιά! Άρα φταίει η Πυροσβεστική.

Μα όποιος από μας κι αν ήταν υπουργός, αυτήν την εντολή θα έδινε! Όμως οι φωτιές δε σβήνουν με εντολές...

Το θέμα δηλαδή δεν είναι τι εντολές δίνει ο εκάστοτε υπουργός, αλλά τι δομές έχει φτιάξει η εκάστοτε κυβέρνηση για να υλοποιούνται οι εντολές. Τι σχέδια έχει εκπονήσει για να αντιμετωπίζονται οι φωτιές.

Τι μέτρα παίρνει απέναντι σε αυτούς που καταπατούν ή θέλουν να καταπατήσουν το δάσος. Πώς χωροθετεί τις χρήσεις γης. Πώς ενισχύει την πρόληψη, αλλά και την αντιμετώπιση των πυρκαγιών. Τι κάνει αφού σβήσουν οι φωτιές για να αναγεννηθεί το καμένο δάσος.

Διαβάσαμε π.χ. στο χθεσινό Πρώτο Θέμα ότι την πενταετία 2000-2005 υπήρχε ένα σχέδιο 700 σελίδων που αντιμετώπιζε με κάθε λεπτομέρεια τον κίνδυνο πυρκαγιάς εντός Αττικής. Αυτό το σχέδιο εγκαταλείφθηκε, χωρίς αντικατάσταση ή επικαιροποίηση. Γιατί;

Άρα και αύριο να ξεσπάσει πάλι νέα φωτιά είναι βέβαιο πως απολύτως τίποτα δεν θα έχει αλλάξει στον σχεδιασμό αντιμετώπισης πυρκαγιών. Πάλι θα καούμε και πάλι δε θα φταίει κανείς...

Αφού δεχόμαστε μάλιστα τόσο εύκολα τις φτηνές δικαιολογίες, αύριο θα μας πουν ότι φταίει το κλίμα της Ελλάδας και θα συνεχίσουμε να πιστεύουμε ότι είναι στραβός ο γιαλός...

Κανείς δε μέμφεται τους σημερινούς υπουργούς επειδή αδυνατούν να σβήσουν μια φωτιά την ώρα που έχει 7 μποφόρ. Αλλά και κανείς δεν μπορεί να ανεχθεί άλλο την αδυναμία τους να μάθουν απ' τα λάθη τους.

Το να αποδίδουν μάλιστα όλες τις ευθύνες στους υπηρεσιακούς παράγοντες που οι ίδιοι επέλεξαν (με ποια κριτήρια άραγε;) δείχνει ακόμα μεγαλύτερη ευθυνοφοβία και μικροψυχία.

Η κριτική κι η αυτοκριτική δηλαδή δεν έχουν τη σκοπιμότητα της ταπείνωσης. Η επισήμανση λαθών και παραλείψεων δείχνουν τι πρέπει να αλλάξει. Η έννοια του feedback είναι ιδιαίτερα κρίσιμη, ώστε να βελτιώνονται τα συστήματα.

Αρκεί βέβαια να υπάρχουν συστήματα, σχέδια και πολιτική βούληση. Γιατί σήμερα αυτά απουσιάζουν. Κι αυτό είναι το πιο δυσοίωνο.


Υ.Γ.1: Πριν ακόμα σβήσει η φωτιά, δόθηκε το πράσινο φως για τη συνέχιση των εργασιών του ΧΥΤΑ στο Γραμματικό! Ε, βέβαια: τα σκουπίδια μέσα στο πράσινο είναι υποβάθμιση, ενώ μέσα στο καμένο τοπίο είναι αναβάθμιση...

Υπάρχει πάντως κι ο αντίλογος, εδώ! Κάποιοι κάτοικοι, λέει, απειλούσαν τον εργολάβο ότι «θα τον κάψουν»...

Υ.Γ.2: Ανακοινώθηκε πριν μερικές μέρες από τον υπουργό ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. ότι θα επιδοτείται με 1.000 ευρώ από τα έδοδα των τελών κυκλοφορίας η αγορά νέου αυτοκινήτου, για όσους αποσύρουν το παλιό τους όχημα.

Αντί να γίνει αυτό, γιατί δεν επιδοτούν από τα έσοδα των τελών κυκλοφορίας τα Δασικά Φυτώρια της χώρας, ώστε να καλλιεργήσουν δέντρα προς δεντοφύτευση;

Κάθε αυτοκίνητο που επιδοτείται ισοδυναμεί με 250 περίπου μικρά δέντρα. Αν επιδοτηθούν 8.000 λιγότερα νέα αυτοκίνητα που θα γεμίσουν την πόλη, θα αγοραστούν τα 2.000.000 δέντρα που κάηκαν!