Κραταιό κράτος

Οι διαδικασίες με τις οποίες λειτουργεί σήμερα το κράτος δε δείχνουν και ιδιαίτερο σεβασμό στον πολίτη. Τα παραδείγματα είναι πολλά. Ας δούμε άλλο ένα:

Έστω ότι είσαι πολίτης ή μηχανικός και αναζητάς έναν φάκελο στην Πολεοδομία της Αθήνας.

Ξεκινάς τη μέρα σου απ’ το κτίριο της Πολεοδομίας στη Λεωφόρο Συγγρού 77, στο Κουκάκι. Ο φάκελος που αναζητάς δεν είν’ εκεί. Σου φτιάχνουν όμως ένα παραπεμπτικό και σε στέλνουν να συνεχίσεις την αναζήτηση στη Σωκράτους 57, στην Ομόνοια.

Ούτε εκεί είν’ ο φάκελος. Ανοίγουν όμως ένα πινακάκι και σου λένε πού θα τον βρεις: Στασινού 11, στο Παγκράτι. Έχει αποθηκευτεί σε μικροφίλμ και βρίσκεται στα γραφεία της εταιρίας που ανέλαβε το project.

Πας και όντως βρίσκεις τον φάκελο. Παρόλη την εξάντληση απ’ το παιχνίδι του κρυμμένου θησαυρού στο κέντρο της Αθήνας, εντυπωσιάζεσαι απ’ τo ότι το αρχείο της Πολεοδομίας έχει αποθηκευτεί σε μικροφίλμ!

Κάνεις αίτηση, ξαναπάς σε 2 μέρες στο Παγκράτι, παίρνεις τα αντίγραφα που θέλεις, πληρώνεις και πηγαίνεις ξανά στη Σωκράτους 57... Σου βάζουν δυο σφραγίδες και είσαι έτοιμος...

Δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός για να καταλάβεις ότι το παραπάνω flowchart είναι εντελώς αντιπαραγωγικό. Ότι κανείς δεν το σχεδίασε. Ότι κανείς δεν ασχολήθηκε να το βελτιώσει.

Ότι το να έχεις το αρχείο σε μικροφίλμ, αλλά να υποστηρίζεις τη διανομή του με τέτοιον τρόπο είναι σα να προσφέρεις ως δώρο μαργαριτάρια τυλιγμένα σε λαδόκολλα!

Χρειάζεται όμως να έχεις ισχυρή πολιτική βούληση για να ανατρέψεις το «πεπρωμένο» όσων πολιτών χρησιμοποιούν σήμερα τις δημόσιες υπηρεσίες. Πρώτα πρέπει να βρεις τι φταίει.

Οι αιτίες είναι πολλές. Κυρίως σχετίζονται με τη διοίκηση: πολλές φορές τα άτομα που παίρνουν αποφάσεις δεν γνωρίζουν το αντικείμενο που έχουν την ευθύνη ν’ αλλάξουν.

«Φυτεύονται» σε μια θέση, συχνά για να ικανοποιήσουν την ατομική τους φιλοδοξία ή για να εξαργυρωθούν γραμμάτια. Αγνοούν όμως τι πρέπει να κάνουν.

Οι υπάλληλοι του δημοσίου απ’ την άλλη αισθάνονται συχνά αδικημένοι. Ακούνε για συμβούλους που αμείβονται πλουσιοπάροχα, χωρίς ανάλογη προσφορά.

Βλέπουνε ουρανοκατέβατα στελέχη που έχουν το θράσος να χρεώνουν στην υπηρεσία τους ακόμα και τις εκδρομές που κάνουν.

Διαπιστώνουν ότι υπάρχει γύρω τους εκτεταμένη φοροδιαφυγή, ενώ οι ίδιοι δηλώνουν όλα τους τα εισοδήματα. Βιώνουν πλήρη απουσία κινήτρων.

Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον φυσικά κανείς δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικός!

Και στη μέση ο πολίτης. Που φορολογείται για υπηρεσίες τις οποίες αναγκάζεται να «χρηματοδοτήσει» ξανά ο ίδιος, προκειμένου να γίνουν πιο γρήγορα.

Ένας πολίτης που βλέπει ότι τα απλά πράγματα που θα βελτίωναν τη ζωή του γίνονται με ρυθμούς χελώνας. Ενώ τα περίπλοκα πράγματα που «βελτιώνουν» τη ζωή των εκάστοτε ημετέρων γίνονται ταχύτατα.

Η λύση είναι μια και μόνη: ηλεκτρονική διακυβέρνηση – ηλεκτρονική διαφάνεια! Με ταυτόχρονη μέριμνα για τους ηλεκτρονικά αναλφάβητους.

Μόνο αν ΟΛΕΣ οι αποφάσεις των αρμοδίων δημοσιεύονται στο διαδίκτυο, θα αρχίσει να εμπεδώνεται ξανά στον πολίτη και στον εργαζόμενο η αίσθηση δικαίου.

Μόνο αν μέσω διαδικτύου ενημερώνεται ο πολίτης για ΟΛΑ τα ζητήματα που τον αφορούν, θα μειωθούν οι χαμένες ανθρωποώρες κι οι άσκοπες μετακινήσεις.

Σήμερα που η τεχνολογία το επιτρέπει, όλ’ αυτά μπορούν να γίνουν. Με μικρό μάλιστα κόστος, σε σχέση με τα πολλαπλασιαστικά οφέλη που θα έχουν για όλους μας.

Αρκεί οι εκάστοτε κυβερνήσεις να πάψουν να βλέπουν το Δημόσιο σαν αεροδρόμιο, όπου θα προσγειωθούν οι "ημέτεροι". Και να το δουν ως βουλωμένη αρτηρία που φράζει το δρόμο στις παραγωγικές δυνάμεις!