Οι δρόμοι που προσμένω

Η απερχόμενη κυβέρνηση της Ν.Δ. θα μείνει στην ιστορία ως η κυβέρνηση της απογραφής και της παραγραφής.

Ο Καραμανλής δεν είχε απολύτως κανένα σχέδιο για τη χώρα! Υπνώτιζε τον κόσμο μ’ έναν ανούσια επαναλαμβανόμενο βερμπαλισμό. Ενώ περιοριζόταν συνολικά σε μια επικοινωνιακή διαχείριση της επικαιρότητας.

Γι’ αυτό επί 5,5 χρόνια απλώς αντιπολιτευόταν την αντιπολίτευση.

Πίστεψε ότι η εξουσία ασκείται με «αυτόματο πιλότο». Ότι όσο εύκολα βρέθηκε στη θέση του πρωθυπουργού, άλλο τόσο εύκολα θα κυβερνάει. Για πάντα!

Το 2004 ο κόσμος τον εμπιστεύτηκε, επειδή μπούχτισε με την αλαζονεία του ΠΑΣΟΚ αλλά και επειδή ταυτίστηκε με τα συνθήματά του: «Επανίδρυση του κράτους», «σεμνά και ταπεινά» κλπ.

Το 2007 του έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία. Αλλά όταν συνέχισε να επαναλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια και να μην κάνει τίποτα, εκτός από το να συγκαλύπτει, τον εξαφάνισε χωρίς δεύτερη σκέψη.

Πραγματικά αδυνατώ να βρω έστω και κάτι θετικό που έμεινε στη χώρα την περίοδο 2004-2009. Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα δηλαδή...



Για το ΠΑΣΟΚ, η νίκη με πάνω από 10 μονάδες διαφορά είναι ευχή και κατάρα. Είναι ευκαιρία για ρήξεις και τομές, αλλά μπορεί να γίνει και μήτρα αλαζονείας.

Αποδείχτηκε άλλωστε περίτρανα ότι ο κόσμος έχει ανάγκη να ελπίσει σε κάτι. Αλλά αν προδώσεις τις ελπίδες του, σε τιμωρεί πολύ σκληρά.

Ο κόσμος θέλει αποτέλεσμα. Θέλει να δει ορατή βελτίωση της ζωής του. Θέλει να τεθούν πάλι στόχοι και να νιώσει ότι υπάρχει ένα γενικότερο σχέδιο.

Η αγορά χρειάζεται ρευστότητα, αλλά όχι ελευθεριότητα. Το κράτος δεν μπορεί να διοικεί τα πάντα, αλλά δεν είναι δυνατόν να ψάχνει και για δοσατζήδες που θα αγοράσουν την περιουσία του κοψοχρονιά.

Οι τράπεζες δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουν να βγάζουν απ’ τη μύγα ξύγκι. Η ανάπτυξη δεν είναι δυνατόν να επεκτείνεται στον χώρο και στον χρόνο ασύστολα.

Το μέλλον δεν μπορεί να υποθηκεύεται πάντα προς όφελος του παρόντος. Η εξουσία δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται άλλο σαν ευκαιρία πλουτισμού.

Ήρθε ο καιρός να δοθεί πάλι έμφαση στην ευθύνη κι όχι στη δόξα της διακυβέρνησης. Ήρθε ο καιρός να αξιοποιηθούν οι καλύτεροι. Αυτό θα εντείνει τον ανταγωνισμό και θα ανεβάσει το επίπεδο.

Ήρθε ο καιρός να δημοσιεύονται όλα στο διαδίκτυο, για να ελέγχονται όλοι διαρκώς. Ήρθε ο καιρός να πάψει να θεωρείται η κομματική ταυτότητα διαβατήριο επιτυχίας.

Ο Γιώργος Παπανδρέου έρχεται σε μια πολύ δύσκολη στιγμή. Ας μην επιχειρήσει να συγκριθεί με την απερχόμενη κυβέρνηση, αλλά με τις ελπίδες που δημιούργησε. Φαίνεται να έχει την πολιτική βούληση γι’ αυτόν τον αγώνα.

Ο ρόλος του θα είναι κρίσιμος. Γιατί η ασυδοσία που οδηγεί στη διαφθορά έχει αφετηρία: αν ο πρωθυπουργός δεν ελέγχει τους υπουργούς, οι υπουργοί δεν ελέγχουν τους γενικούς γραμματείς, οι γ.γ. δεν ελέγχουν τους υφισταμένους και ξεκινάει το «πάρτυ».

Το «πάρτυ» όμως αυτό μας έχει φέρει ένα βήμα πριν τη χρεοκοπία. Μόνο ένας ισχυρός πρωθυπουργός με βούληση για ρήξεις και τομές μπορεί να βάλει φρένο στην ασυδοσία αυτή.

Μόνο έτσι θα δομηθεί ξανά η κοινωνία των αγώνων και όχι των σιαγώνων!

[Το σκίτσο είναι του Σπύρου Ορνεράκη από ΤΑ ΝΕΑ - 02/10/09]