Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009

Οι δρόμοι που προσμένω


Η απερχόμενη κυβέρνηση της Ν.Δ. θα μείνει στην ιστορία ως η κυβέρνηση της απογραφής και της παραγραφής.

Ο Καραμανλής δεν είχε απολύτως κανένα σχέδιο για τη χώρα! Υπνώτιζε τον κόσμο μ’ έναν ανούσια επαναλαμβανόμενο βερμπαλισμό. Ενώ περιοριζόταν συνολικά σε μια επικοινωνιακή διαχείριση της επικαιρότητας.

Γι’ αυτό επί 5,5 χρόνια απλώς αντιπολιτευόταν την αντιπολίτευση.

Πίστεψε ότι η εξουσία ασκείται με «αυτόματο πιλότο». Ότι όσο εύκολα βρέθηκε στη θέση του πρωθυπουργού, άλλο τόσο εύκολα θα κυβερνάει. Για πάντα!

Το 2004 ο κόσμος τον εμπιστεύτηκε, επειδή μπούχτισε με την αλαζονεία του ΠΑΣΟΚ αλλά και επειδή ταυτίστηκε με τα συνθήματά του: «Επανίδρυση του κράτους», «σεμνά και ταπεινά» κλπ.

Το 2007 του έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία. Αλλά όταν συνέχισε να επαναλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια και να μην κάνει τίποτα, εκτός από το να συγκαλύπτει, τον εξαφάνισε χωρίς δεύτερη σκέψη.

Πραγματικά αδυνατώ να βρω έστω και κάτι θετικό που έμεινε στη χώρα την περίοδο 2004-2009. Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα δηλαδή...



Για το ΠΑΣΟΚ, η νίκη με πάνω από 10 μονάδες διαφορά είναι ευχή και κατάρα. Είναι ευκαιρία για ρήξεις και τομές, αλλά μπορεί να γίνει και μήτρα αλαζονείας.

Αποδείχτηκε άλλωστε περίτρανα ότι ο κόσμος έχει ανάγκη να ελπίσει σε κάτι. Αλλά αν προδώσεις τις ελπίδες του, σε τιμωρεί πολύ σκληρά.

Ο κόσμος θέλει αποτέλεσμα. Θέλει να δει ορατή βελτίωση της ζωής του. Θέλει να τεθούν πάλι στόχοι και να νιώσει ότι υπάρχει ένα γενικότερο σχέδιο.

Η αγορά χρειάζεται ρευστότητα, αλλά όχι ελευθεριότητα. Το κράτος δεν μπορεί να διοικεί τα πάντα, αλλά δεν είναι δυνατόν να ψάχνει και για δοσατζήδες που θα αγοράσουν την περιουσία του κοψοχρονιά.

Οι τράπεζες δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουν να βγάζουν απ’ τη μύγα ξύγκι. Η ανάπτυξη δεν είναι δυνατόν να επεκτείνεται στον χώρο και στον χρόνο ασύστολα.

Το μέλλον δεν μπορεί να υποθηκεύεται πάντα προς όφελος του παρόντος. Η εξουσία δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται άλλο σαν ευκαιρία πλουτισμού.

Ήρθε ο καιρός να δοθεί πάλι έμφαση στην ευθύνη κι όχι στη δόξα της διακυβέρνησης. Ήρθε ο καιρός να αξιοποιηθούν οι καλύτεροι. Αυτό θα εντείνει τον ανταγωνισμό και θα ανεβάσει το επίπεδο.

Ήρθε ο καιρός να δημοσιεύονται όλα στο διαδίκτυο, για να ελέγχονται όλοι διαρκώς. Ήρθε ο καιρός να πάψει να θεωρείται η κομματική ταυτότητα διαβατήριο επιτυχίας.


Ο Γιώργος Παπανδρέου έρχεται σε μια πολύ δύσκολη στιγμή. Ας μην επιχειρήσει να συγκριθεί με την απερχόμενη κυβέρνηση, αλλά με τις ελπίδες που δημιούργησε. Φαίνεται να έχει την πολιτική βούληση γι’ αυτόν τον αγώνα.

Ο ρόλος του θα είναι κρίσιμος. Γιατί η ασυδοσία που οδηγεί στη διαφθορά έχει αφετηρία: αν ο πρωθυπουργός δεν ελέγχει τους υπουργούς, οι υπουργοί δεν ελέγχουν τους γενικούς γραμματείς, οι γ.γ. δεν ελέγχουν τους υφισταμένους και ξεκινάει το «πάρτυ».

Το «πάρτυ» όμως αυτό μας έχει φέρει ένα βήμα πριν τη χρεοκοπία. Μόνο ένας ισχυρός πρωθυπουργός με βούληση για ρήξεις και τομές μπορεί να βάλει φρένο στην ασυδοσία αυτή.

Μόνο έτσι θα δομηθεί ξανά η κοινωνία των αγώνων και όχι των σιαγώνων!


[Το σκίτσο είναι του Σπύρου Ορνεράκη από ΤΑ ΝΕΑ - 02/10/09]

17 σχόλια:

Vassilis είπε...

Γιάννη και όμως υπάρχει ένα θετικό από τα 5,5 χρόνια 2004-2009:
είναι ένα παράδειγμα προς αποφυγή, τουλάχιστον θα ξέρουμε τι δεν θέλουμε να ζήσουμε πάλι στο μέλλον!
Για το νέο πρωθυπουργό, ας ελπίσουμε ότι αυτή τη βούληση για ρήξεις και για τομές θα τη δούμε σύντομα.
Ένα πρώτο δείγμα θα το έχουμε μέσα στην εβδομάδα με την ανακοίνωση υπουργών και υπουργείων.
Ίδωμεν...

Artanis είπε...

Μου σηκώθηκε η τρίχα με το τραγούδι που έβαλες...Σ' ευχαριστώ...
καλημέρα απο ΝΖ...

Θανασης Ξ. είπε...

ikor καλημέρα..

Προσυπογράφω απολύτως την ανάρτησή σου. Το μόνο που θα ήθελα να προσθέσω, είναι πως δεν πρέπει η νέα κυβέρνηση με άλοθι τα δύσκολα οικονομικά να ανεχθεί καθυστερήσεις. ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΘΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΚΟΣΤΟΣ. Αυτά πρέπει να γίνουν ΑΜΕΣΑ.

Σε σχέση με το σχόλιο του Vassilis, να πως πως δεν θα βιαστώ να κρίνω απ' τα πρόσωπα. Θα περιμένω το έργο για να κρίνω. Καμιά φορά, εκείνος που δεν περιμένεις να κάνει και πολλά, αποδεικνύεται εργάτης κι αφήνει έργο.

Roadartist είπε...

E πως βρε ikor.. Πήραμε την eurovision LOL :D

Σοφία είπε...

Όλοι κάτι τέτοιο λίγο-πολύ περιμένουμε. Μένει να δούμε τι θα δούμε.

ikor είπε...

Βασίλη, καλησπέρα!

Πράγματι, το μόνο θετικό από "τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα" (2004-2009) είναι ότι ξέρουμε πλέον τι ΔΕΝ πρέπει να κάνει μια κυβέρνηση στην Ελλάδα.

Οψόμεθα!

ikor είπε...

Artanis καλησπέρα!

Είναι υπέροχο, μου αρέσει πολύ αυτό το τραγούδι!

Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Εδώ σε εκτέλεση από τον Νίκο Ξυλούρη. Το έχει πει εξαιρετικά και ο Χαράλαμπος Γαργανουράκης.

Φιλιά!

ikor είπε...

Θανάση καλησπέρα!

Ναι, είναι πολλά αυτά που μπορούν να γίνουν ΑΜΕΣΑ και χωρίς κόστος. Αλλά που θα έχουν οφέλη στην εμπέδωση κλίματος εμπιστοσύνης.

Χρειάζονται κατ' αρχάς νέοι ρυθμοί, γιατί μέχρι τώρα ούτε το υπουργικό συμβούλιο δε συνερχόταν...

Όσο για τα πρόσωπα, έχουν πάντα αξία οι επιλογές. Συμφωνώ πάντως πως τελικό κριτήριο είναι το έργο.

ikor είπε...

Roadartist, έχεις δίκιο! Δυστυχώς μόνο αυτό θυμάται κανείς.

http://www.youtube.com/watch?v=qs1mw3LGs8c

ikor είπε...

Κόκκινες Νύχτες, καλησπέρα και καλώς ήρθες!

Οι προσδοκίες όλων είναι πολλές κι αυτό είναι καλό. Γιατί ο πήχυς μπαίνει ψηλά!

D.Angel είπε...

Θα δείξει!Μόνο αυτό έχω να πω!
Μέσα στην εβδομάδα θα δούμε κι εύχομαι ο λαός να μην ξεχάσει για άλλη μια φορά τι σημαίνει δεξιά!
Ξεχνάμε εύκολα...Και βάζω κι εμένα μέσα για να μη φανεί ότι είμαι με τη μία ή με την άλλη παράταξη!Φιλιά

ΞΗΜΕΡΑΚΗΣ ΦΑΝΗΣ είπε...

Ξεκίνησε το όνειρο
με πίστη στην ελπίδα
νομίζω δικαιούμαστε
καλύτερη πατρίδα

Ελπίζω και το εύχομαι
πως θα τα καταφέρει,
ξέρει τα λάθη του Κωστή
και τα δικά του ξέρει.....

όμως δεν φτάνουν οι ευχές
πρέπει να προσπαθούμε
αν θέμε να πετύχουμε
αυτά που προσδοκούμε.

ikor είπε...

Καλησπέρα Dreamer Angel!

Εύχομαι κι εγώ να μην ξεχάσει ο λαός. Αλλά και να μη γίνουν λάθη που έγιναν παλαιότερα και πλήγωσαν πολύ κόσμο.

Η εξουσία δεν πρέπει να ασκείται με κλειστές πόρτες! Τη δύναμη τη δίνει ο λαός και σ' αυτόν ανήκει!

ikor είπε...

Τις Συμπληγάδες τις περνούν
μόνο όσοι αξίζουν,
μόν' όσοι μένουν σταθεροί
ακόμα κι αν τους βρίζουν.

Χρειάζεται όμως πανστρατιά
κι απ' όλους λιθαράκι,
για' δεν αρκεί μονάχο του
του Γιώργου το μεράκι.

kariatida62 είπε...

Tελικά ο "αδύναμος Γιωργάκης μας" που δεν πλησιάζει τον χαρισματικό πατέρα του Ανδρέα, καλείται για δεύτερη φορά να βγάλει τα κάστανα απο την φωτιά!
Η πρώτη ήταν όταν έδωσε τον αγώνα του το 2004, έχοντας παραλάβει ένα μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ αυτό του Σημίτη και στάθηκε με θάρρος και επιμονή, ξεπέρασε όλες τις εσωκομματικές δυσκολίες μέχρι που η στιγμή της προσωπικής του, θεωρώ,νίκης ήρθε!
Σήμερα καλείται απο τον Ελληνικό Λαό να πάρει μια Ελλάδα καμμένη κυριολεκτικά και μεταφορικά και να την βγάλει απο το αδιέξοδο στο οποίο η Κυβέρνηση Καραμανλή την οδήγησε...Τώρα τα κάστανα καίνε πιο πολύ! Ένας πρωθυπουργός που ξέρει τις "αδυναμίες του" μήπως τελικά καταφέρει να κυβερνήσει πιο μεθοδικά την χώρα? νάχει μια επιτυχία όμοια με εκείνη του "επιμελή μαθητή" και όχι του φαινομενικά χαρισματικού έξυπνου? Ίδωμεν!
Υ.Γ. Συγνώμη ΙΚΟR,για σχόλιο το ξεκίνησα, σεντόνι μου βγήκε...

ikor είπε...

kariatida62 καλησπέρα!

Κάθε εποχή, λένε, έχει τον ηγέτη που χρειάζεται. Επίσης, ηγέτης είναι αυτός που είναι συνεπής με την κουλτούρα του, ακόμα κι αν αυτή σε μερικά σημεία διαφέρει από όλων των άλλων. Και καλό είναι να διαφέρει κιόλας.

Τελικά, η ηγεσία είναι πολυκριτηριακό και σύνθετο αντικείμενο:

Δεν αρκεί να είσαι "ο πιο καλός μαθητής", χρειάζεται και υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη.

Υ.Γ.: Μη ζητάς συγγνώμη, χώρος για συζήτηση πάντα υπάρχει!

Unknown είπε...

πρόσφατα γνώρισα τον "μαραγκό" της ροζ βίλλας που πλεον εχει γίνει μεζονετες. Το 1995 τα κουφώματα είχαν κοστίσει 50 εκ δρχ.
Το άσπρο σπίτι και η ροζ βίλα φέρουν το καθένα τη δική του αισθητική, παραπέμπουν σε διαφορετικό λογοτεχνικό είδος.

Όσο για ΓΚΑΠ, η οικογένεια ήταν χωρισμένη στα δύο. Το βράδυ της κηδείας του Ανδρέα Παπανδρέου, δύο σπίτια δέχονταν ταυτοχρόνως συλλυπητήρια. Στο Καστρί με τα παιδιά.
Η Εκάλη με τη σύζυγο. Οι πολιτικοί συνοδοιπόροι του εκλιπόντος αρχηγού μοιράστηκαν λίγες ώρες πριν από την κρίσιμη σύγκρουση στο συνέδριο του ΠαΣοΚ. Στο Καστρί πήγε ο Σημίτης.
Στην Εκάλη ο Τσοχατζόπουλος με τον Λαλιώτη και τη στενή «προεδρική φρουρά».