Έναν χρόνο μετά. Όλα μπαίνουν στο μίξερ. Κι ανακατεύονται:
Ο σερίφης-δολοφόνος που πυροβόλησε και σκότωσε εν ψυχρώ ένα 15χρονο παιδί. Ο υβριστής που δολοφόνησε αμέσως μετά (και) τη μνήμη του. Οι ανεξέλεγκτες καταστροφές που ακολούθησαν. Οι αστυνομικοί που έγιναν στόχος όλοι ανεξαιρέτως σ' ένα αδιέξοδο καρουζέλ βίας.
Έναν χρόνο μετά... Όλα είναι ακόμα τόσο νωπά. Η δολοφονία, η ειρηνική αντίδραση των νέων, η τυφλή βία των κουκουλοφόρων. Και μια συζήτηση για τα ανοιχτά μέτωπα της νέας γενιάς που δεν έγινε ποτέ!
Όλα τ’ ανακατεύει σήμερα το μίξερ της μνήμης. Όλα τα ομογενοποιεί. Όλα;
Όχι. Είναι ένα παγάκι στο κοκτέηλ που δεν σπάει. Ένα παγωμένο βλέμμα...
Είναι μια πέτρα που δεν θρυμματίζεται, δεν ανακατεύεται με των υπολοίπων την «πίκρα». Μια πετρωμένη καρδιά...
Είναι ένα κομμάτι του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου που δεν έφυγε στις 6 Δεκεμβρίου 2008. Έμεινε εδώ και λιώνει κάθε μέρα σαν κερί.
Αυτή.
Δε ζητάει εκδίκηση... Δε βλέπει τη βία ως αντιβίωση της βίας... Απαιτεί απλώς να πάψουν να ρίχνουν κι άλλες σφαίρες στο δολοφονημένο της παιδί. Ας τη σεβαστούν όλοι!
Γι’ αυτό όπου κι αν γίνει η δίκη του δολοφόνου του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, είτε στον Κορυδαλλό, είτε στην Άμφισσα, είτε στον ...Άρη, ένα είναι βέβαιο: πρέπει να είναι μια δίκαιη δίκη!
Ναι, η παραδειγματική τιμωρία δε θα φέρει πίσω τον Αλέξανδρο. Δε θα απαλύνει καθόλου τον πόνο μιας μάνας που δεν θα δει το παιδί της να μεγαλώνει, να ζει τη ζωή του, να κάνει οικογένεια...
Αλλά θα αποτρέψει μελλοντικά παρόμοια φαινόμενα ασυδοσίας και θα λειτουργήσει ως παράδειγμα προς αποφυγή:
Και σε όσους «σκοτώνουν και δεν πληρώνουν», και σε όσους διψάνε για δημοσιότητα ξεπερνώντας κάθε όριο κυνισμού, και σε όσους χρειάζονται άλλοθι για να συντηρούν ένα γαϊτανάκι τρόμου που κάνει τους ανθρώπους πλαστελίνη.
Κι όταν σταματήσουν οι κραυγές όλων των κομπάρσων, ίσως μετά ακούσουμε τον ψίθυρο και τις αγωνίες των αληθινών πρωταγωνιστών για το μέλλον τους.
Ο σερίφης-δολοφόνος που πυροβόλησε και σκότωσε εν ψυχρώ ένα 15χρονο παιδί. Ο υβριστής που δολοφόνησε αμέσως μετά (και) τη μνήμη του. Οι ανεξέλεγκτες καταστροφές που ακολούθησαν. Οι αστυνομικοί που έγιναν στόχος όλοι ανεξαιρέτως σ' ένα αδιέξοδο καρουζέλ βίας.
Έναν χρόνο μετά... Όλα είναι ακόμα τόσο νωπά. Η δολοφονία, η ειρηνική αντίδραση των νέων, η τυφλή βία των κουκουλοφόρων. Και μια συζήτηση για τα ανοιχτά μέτωπα της νέας γενιάς που δεν έγινε ποτέ!
Όλα τ’ ανακατεύει σήμερα το μίξερ της μνήμης. Όλα τα ομογενοποιεί. Όλα;
Όχι. Είναι ένα παγάκι στο κοκτέηλ που δεν σπάει. Ένα παγωμένο βλέμμα...
Είναι μια πέτρα που δεν θρυμματίζεται, δεν ανακατεύεται με των υπολοίπων την «πίκρα». Μια πετρωμένη καρδιά...
Είναι ένα κομμάτι του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου που δεν έφυγε στις 6 Δεκεμβρίου 2008. Έμεινε εδώ και λιώνει κάθε μέρα σαν κερί.
Αυτή.
Δε ζητάει εκδίκηση... Δε βλέπει τη βία ως αντιβίωση της βίας... Απαιτεί απλώς να πάψουν να ρίχνουν κι άλλες σφαίρες στο δολοφονημένο της παιδί. Ας τη σεβαστούν όλοι!
Γι’ αυτό όπου κι αν γίνει η δίκη του δολοφόνου του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, είτε στον Κορυδαλλό, είτε στην Άμφισσα, είτε στον ...Άρη, ένα είναι βέβαιο: πρέπει να είναι μια δίκαιη δίκη!
Ναι, η παραδειγματική τιμωρία δε θα φέρει πίσω τον Αλέξανδρο. Δε θα απαλύνει καθόλου τον πόνο μιας μάνας που δεν θα δει το παιδί της να μεγαλώνει, να ζει τη ζωή του, να κάνει οικογένεια...
Αλλά θα αποτρέψει μελλοντικά παρόμοια φαινόμενα ασυδοσίας και θα λειτουργήσει ως παράδειγμα προς αποφυγή:
Και σε όσους «σκοτώνουν και δεν πληρώνουν», και σε όσους διψάνε για δημοσιότητα ξεπερνώντας κάθε όριο κυνισμού, και σε όσους χρειάζονται άλλοθι για να συντηρούν ένα γαϊτανάκι τρόμου που κάνει τους ανθρώπους πλαστελίνη.
Κι όταν σταματήσουν οι κραυγές όλων των κομπάρσων, ίσως μετά ακούσουμε τον ψίθυρο και τις αγωνίες των αληθινών πρωταγωνιστών για το μέλλον τους.
[Φωτογραφία από εδώ.]
Αναρτήσεις
22 σχόλια:
Aπο τα καλύτερα αφιερώματα που έχω διαβάσεις στην μνήμη του αδικοχαμένου μικρού μας Αλέξανδρου!
Συγχαρητήρια σύντεκνε!
Υπέροχο ποστ!
Φιλιά πολλά
Ωραίο ποστ...Άντε να δούμε...
καλημέρα και καλή βδομάδα να έχεις...
Νοιώθω ότι πια τα έχουμε πει όλα.
Κι όλα τα έχουμε καταλάβει.
Όσοι ήθελαν να καταλάβουν
Καλή σου μέρα
Τουλάχιστον 2 φορές την εβδομάδα περνώ έξω από το μαγαζί της μητέρας του Αλέξη.
Οχι, δεν είμαι πελάτισα του μαγαζιού. Κοντοστέκομαι, κολλάω το πρόσωπο στο τζάμι και κοιτάζω τη φωτογραφία του Αλέξη που βρίσκεται πάντα εκεί.
Η ίδια δεν με γνωρίζει, πολλές φορές ήθελα να μπω και να της πω αυτά που σκέφτομαι και αυτά που νοιώθω. Δεν το τολμώ, νοιώθω πως σε τέτοιες περιπτώσεις "η σιωπή είναι χρυσός".
Θα συνεχίζω να περνώ έξω από το μαγαζί αυτής της μάνας, έτσι σιωπηρά. Πιστεύω πως εκείνη θα το νοιώθει.
kariatida62 να είσαι καλά! Σ' ευχαριστώ.
Καλό είναι να τονίζουμε και την ανθρώπινη διάσταση αυτού του δράματος..
Dreamer Angel, καλησπέρα!
Σ' ευχαριστώ. Το θέμα βέβαια δεν είναι καθόλου υπέροχο. Όμως καλό είναι να θυμόμαστε.
Φιλιά!!
Artanis να είσαι καλά!
Μυρίζει ο καπνός στη Νέα Ζηλανδία; Καίγεται ο τόπος (πάλι...)
Καλή βδομάδα!!
ΦΟΡΑΔΑ ΣΤ΄ ΑΛΩΝΙ καλησπέρα!
"Όλα έχουν ειπωθεί. Ο άνθρωπος όμως δε θα σταματήσει ποτέ την αναζήτηση."
Αριστοτέλης
Τώρα για το τι έχει καταλάβει ο καθένας, εξαρτάται, όπως λες, από το τι ήθελε να καταλάβει.
Να είσαι καλά!
dyosmaraki μου καλησπέρα!
Ναι, το νιώθει. Σίγουρα το νιώθει. Δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό για 'κείνη, αλλά η αγάπη όλου του κόσμου για το δράμα της είναι μεγάλη.
Θα είναι πολύ δύσκολη η στιγμή της δίκης... Τότε που θ' αναγκαστεί ν' ακούσει την απόπειρα να βαφτιστεί ο φόνος του γιου της "αμέλεια"...
Ανέδειξες όλο τον σεβασμό στην μνήμη του άτυχου παιδιού που οφείλουμε όλοι χωρίς έκτροπα.
Μόνο η εικόνα της μαυροφορεμένης μάνας δακρύζει και τα πιο παγωμένα μάτια!
Καλή εβδομάδα να'χεις!!
Eναν χρόνο μετά, σιωπή, δεν έχουμε λόγια να περιγράψουμε όλο αυτό.
Και δεν ξερω αν ποτέ θα βρω κάτι κατάλληλο να πώ γι αυτη την τραγική ιστορία.
Προσωπικά αδυνατώ να βάλω όλα, τα πάντα στο μίξερ. Μου φαίνονται οτι δεν θα αναμιχθούν.
Καλο βράδι ΙΚΟΡ.
zoyzoy καλή βδομάδα!
Ο σεβασμός σ' αυτό το ανθρώπινο δράμα έχει κονιορτοποιηθεί... Δυστυχώς ασχολούμαστε με οτιδήποτε άλλο, εκτός από τον θάνατο του Αλέξανδρου...
Tzonako καλησπέρα!
Δεν τα έβαλα στο μίξερ για να αναμιχθούν. Αλλά για να δείξω ότι υπάρχει και κάτι που ξεχωρίζει, το πιο σημαντικό δηλαδή: το γεγονός αυτό καθεαυτό.
Όλη αυτή η θολούρα βολεύει σίγουρα την προσπάθεια να βαφτιστεί "αμέλεια" ο θάνατος του παιδιού.
Και να κριθεί το θέμα συμψηφιστικά...
Νομίζω οτι αυτές τις μέρες, σιγα-σιά, αρχίζουμε και αναλύουμε τι έγινε πέρσι τον Δεκέμβρη στην χώρα μας, στο μυαλό μας, στην κοινωνία μας. Έχουμε δρόμο ακόμα μέχρι να αναλύσουμε κοινωνιολογικά το θέμα και να παρακολουθήσουμε τις αλλάγες που έφερε ο θάνατος του μικρού Αλεξάκη.
fpboy καλησπέρα!
Όντως τώρα αρχίζουμε να κατανοούμε περισσότερο το τι έγινε πέρσι, αλλά δεν είμαι τόσο σίγουρος ότι έχουμε αναλύσει σε βάθος τα αίτια.
Χρειάζεται λεπτομερής ανάλυση για να βρούμε τι πραγματικά καταπιέζει σήμερα έναν νέο άνθρωπο.
Όχι επικοινωνιακά τρυκ ή επιδερμικές προσεγγίσεις.
Όντως έχουμε δρόμο. Ανηφορικό!
Μάλλον θα συμφωνήσω. Χωρίς να επικροτώ τη βία και τις αυθαιρεσίες, προσπαθώ να καταλάβω τα κίνητρα των νέων τούτων. Κίνητρα που τους μεταλαμπάδευσε μια άγρια κανιβαλιστική κοινωνία, μια κοινωνία που βιωματικά διδάσκει τη βία και την απάτη. Αυτά τα παιδιά αντιδρούν -ακόμα δε βρήκαν τον τρόπο τους-, χωρίς να ξέρουν πώς. Φταίμε κι εμείς, το αστικό στρες, το κομφορμιστικό, αντιδημιουργικό και στείρο σχολείο μας, οι γονείς και τόσοι ακόμα.
Με άγγιξε πολύ η ανάρτησή σου φίλε... Τα σχόλια περιττεύουν...
Αναλογισμός.. όσων έγιναν.. Την καλημέρα μου.. Ωραίο ποστ..(...)
δείμε του πολίτη καλησπέρα!
Ούτε κι εγώ φυσικά επικροτώ τη βία. Δεν είναι επανάσταση να καις το περίπτερο ή την πόλη.
Αλλά δεν ταυτίζω κιόλας τα παιδιά που έχουν αγωνίες με τη βία. Είναι λάθος όποιος το κάνει και εν γνώσει του κάνει κάτι πολύ επικίνδυνο!
Πολύ εύστοχα αυτά που επισημαίνεις. Αν κάνουμε όλοι την αυτοκριτική μας, θα γίνουμε όλοι καλύτεροι.
τσότσο καλησπέρα!
Να είσαι καλά φίλε μου. Σ' ευχαριστώ.
Roadartist καλησπέρα!
Απολογισμό όσων έγιναν κάναμε.
Απολογισμό όσων ΔΕΝ έγιναν όμως δεν έχουμε κάνει ακόμα..
Να είσαι καλά!!
Δημοσίευση σχολίου