Ύστερα από πρόσκληση της Ελένης (γνωστής και ως tractatus), κάθομαι κι εγώ στο «Κυριακάτικο Τραπέζι» που μου έστρωσε.
Το παιχνίδι είναι απλό:
1. Πιάνουμε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά μας αυτή τη στιγμή.
2. Το ανοίγουμε στη σελίδα 123 (αν είναι μικρό, παίρνουμε το επόμενο κοντύτερα σε μας, που να έχει τουλάχιστον 123 σελίδες).
3. Βρίσκουμε την πέμπτη πρόταση.
4. Αντιγράφουμε τις επόμενες τρεις, δηλαδή την έκτη, έβδομη και όγδοη πρόταση και
5. Βρίσκουμε άλλους πέντε να τους πασάρουμε το παιχνίδι.
Αντιγράφω από το βιβλίο «Να ζεις, ν’ αγαπάς και να μαθαίνεις» του Λέο Μπουσκάλια (εκδόσεις Γλάρος):
Το πρόβλημα είναι ότι το μυαλό μας δεν είναι τίποτε παραπάνω από ένα εργαλείο εμπειρίας και ακόμη κι αν αυτό το παιδί ικανοποιούσε είκοσι από τους εθισμούς μας κάθε μέρα, ο ένας εθισμός που θα έμενε χωρίς ανταπόκριση θα κέντριζε τη συνείδησή μας και θα μας έκανε δυστυχείς. Έτσι λειτουργούμε πραγματικά: όλη την ημέρα μπορεί να μας λένε οι άλλοι ότι είμαστε σπουδαίοι και καταπληκτικοί κι ότι αξίζουμε πολλά. Και μετά έρχεται κάποιος και μας λέει ότι δε μας συμπαθεί και γινόμαστε λειώμα!
Πολύ ωραίο παιχνίδι. Καλώ κι εγώ με τη σειρά μου σε συμμετοχή τους matrix, phaethon, christoph, greek-tv και chouvi!
Το παιχνίδι είναι απλό:
1. Πιάνουμε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά μας αυτή τη στιγμή.
2. Το ανοίγουμε στη σελίδα 123 (αν είναι μικρό, παίρνουμε το επόμενο κοντύτερα σε μας, που να έχει τουλάχιστον 123 σελίδες).
3. Βρίσκουμε την πέμπτη πρόταση.
4. Αντιγράφουμε τις επόμενες τρεις, δηλαδή την έκτη, έβδομη και όγδοη πρόταση και
5. Βρίσκουμε άλλους πέντε να τους πασάρουμε το παιχνίδι.
Αντιγράφω από το βιβλίο «Να ζεις, ν’ αγαπάς και να μαθαίνεις» του Λέο Μπουσκάλια (εκδόσεις Γλάρος):
Το πρόβλημα είναι ότι το μυαλό μας δεν είναι τίποτε παραπάνω από ένα εργαλείο εμπειρίας και ακόμη κι αν αυτό το παιδί ικανοποιούσε είκοσι από τους εθισμούς μας κάθε μέρα, ο ένας εθισμός που θα έμενε χωρίς ανταπόκριση θα κέντριζε τη συνείδησή μας και θα μας έκανε δυστυχείς. Έτσι λειτουργούμε πραγματικά: όλη την ημέρα μπορεί να μας λένε οι άλλοι ότι είμαστε σπουδαίοι και καταπληκτικοί κι ότι αξίζουμε πολλά. Και μετά έρχεται κάποιος και μας λέει ότι δε μας συμπαθεί και γινόμαστε λειώμα!
Πολύ ωραίο παιχνίδι. Καλώ κι εγώ με τη σειρά μου σε συμμετοχή τους matrix, phaethon, christoph, greek-tv και chouvi!
Αναρτήσεις
.jpg)
4 σχόλια:
Ωραίο και αληθινό το απόσπασμα...και συμπνέει με το "Διαφωνούμε" ξέρεις γιατί πράγμαι ένας να μας τη σπάσει...χαλιόμαστε...άστα να πάνε...οπότε τι κάνουμε προπονούμε τον εαυτό μας και για τις κακές γνωματεύσεις.....:)
Ελπίζω τα 'παιδια' ν'ακολουθήσουν τη συνταγή...θα γίνουμε ένα bookcrossing φοβερό!!!
Ναι, πράγματι μου άρεσε κι εμένα αυτό το απόσπασμα. Ειδικά η φράση: "το μυαλό μας δεν είναι τίποτε παραπάνω από ένα εργαλείο εμπειρίας".
Ακόμα ωραιότερο βέβαια είναι το υπόλοιπο βιβλίο! (πάνε χρόνια που το είχα διαβάσει)
Πότε όμως χρειάζεται να χαλιόμαστε πιο πολύ; Όταν όλοι μας λένε ότι είμαστε "καταπληκτικοί" ή όταν ένας μας πει ότι "δε μας συμπαθεί";
Το πρώτο σε κάνει οκνηρό, το δεύτερο σου δίνει κίνητρο!
Εχεις δίκιο για το κίνητρο αλλά κι ένα μπράβο βρε παιδί το έχουμε ανάγκη ως φυλή, ως Ελληνες...Κανείς δεν μας επιβραβεύει την κατάλληλη στιγμή, συνήθως στην παιδική ηλικία ...πολο υποδείξεις οπότε ολα χρειάζονται με μέτρο βέβαια γιατί αλλιώς ξελασκάρεις....:)
Καλά, δε λέμε να σε κάνουν και συνέχεια λιώμα...
Μέτρο! Αυτή είναι η λέξη-κλειδί.
Τους χαιρετισμούς μου στη Μυτιλήνη!
Δημοσίευση σχολίου