Το σημερινό μαζικό συλλαλητήριο διέψευσε όλους εκείνους που κινδυνολογούσαν και ζητούσαν τη ματαίωσή του. Χωρίς κανένα έκτροπο, ο κόσμος διαμαρτυρήθηκε για όλα εκείνα που δυσκολεύουν την καθημερινότητά του. Και είναι πολλά!
Σήμερα πάλι, πλειοψηφία ήταν τα παιδιά! Που δεν ξέρουν τι θα πει βόλεμα. Που ονειρεύονται πώς θα ζήσουν! Και είναι οι ίδιοι «ειδικοί» φρουροί στα όνειρά τους.
Αυτή η ανιδιοτέλεια κι η αυθόρμητη διαμαρτυρία των παιδιών είναι το μόνο "κέρδος" από τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Ας μην μπουν καλούπια στη σκέψη τους!
Σήμερα πάλι, πλειοψηφία ήταν τα παιδιά! Που δεν ξέρουν τι θα πει βόλεμα. Που ονειρεύονται πώς θα ζήσουν! Και είναι οι ίδιοι «ειδικοί» φρουροί στα όνειρά τους.
Αυτή η ανιδιοτέλεια κι η αυθόρμητη διαμαρτυρία των παιδιών είναι το μόνο "κέρδος" από τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Ας μην μπουν καλούπια στη σκέψη τους!
Κι ας έχουμε το νου μας στο παιδί:
Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν, σ' αγαπούν
και πώς σε θένε
Έχε το νου σου στο παιδί,
κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε
Κάποτε θα ‘ρθουν γνωστικοί,
λογάδες και γραμματικοί
για να σε πείσουν
Έχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί,
θα σε πουλήσουν
Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί
που θα 'χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα
Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Παύλος Σιδηρόπουλος
πως σε πιστεύουν, σ' αγαπούν
και πώς σε θένε
Έχε το νου σου στο παιδί,
κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε
Κάποτε θα ‘ρθουν γνωστικοί,
λογάδες και γραμματικοί
για να σε πείσουν
Έχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί,
θα σε πουλήσουν
Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί
που θα 'χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα
Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Παύλος Σιδηρόπουλος
Αναρτήσεις
.jpg)
23 σχόλια:
Φίλε Ικορ, μάλλον βιάστηκες, και επεισόδια έγιναν, και τραυματισμοί, και ...η μέρα δεν τέλειωσ, ή μάλλον, το βράδυ έρχεται...
Μακάρι όλα να τελειώσουν εδώ...
Ημουν εκεί!
Τα είδα και τα λάτρεψα!
15χρονα στο πλευρό των εργαζομένων με χαμόγελο και ειρηνικές διαδικασίες.
Τα επεισόδια που έγιναν ήταν μικρής έκτασης και προκλήθηκαν από κουκουλοφόρους που από την πρώτη στιγμή έδειξαν τις προθέσεις τους.
ΔΕΝ ήταν απλοί διαδηλωτές.
Η Αστυνομία έδειξε ανοχή και απλά τους κοίταζε όπως συνήθως!!!
Εχεις δίκιο.Αυτά τα πλάσματα τα δεκαπεντάχρονα παιδιά είναι το φως όλων μας.
Ετυχε να τα συναντήσω εχθές στη διαδήλωσή τους στην Αθηνάς.
Ηταν εκπληκτικό,που κάποια από αυτά είχαν πάει στη διαδήλωση με τα πατινια τους κάτω από τη μασχάλη.Είναι τα παιδιά που όνειρό τους είναι να κάνουν τον κόσμο πιο όμορφο.Μέσα στην παιδική τους την ψυχή ελπίζουν να δουν μια κοινωνία δίκαιη, ένα κόσμο όμορφο.
Ισως τα καταφέρουν.Εμείς δεν τα τα καταφέραμε.Ας προστατέψουμε τουλάχιστο τα όνειρα αυτών των παιδιών.
« Αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο. Αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο ... » Γ.Ρίτσος
Κανείς μυαλωμένος δεν τα βάζει με τα παιδιά,το πρόβλημα είναι η ανυπαρξία του κράτους...
N.W.O.O. thanx a lot!
Φίλε sxoliasti, την καλησπέρα μου!
Αναφερόμουν στην πρωινή συγκέντρωση η οποία περιφρουρήθηκε και δεν υπήρξαν έκτροπα, μέχρι τις 2 που έμεινα.
Μετά άκουσα ότι έγιναν επεισόδια στην Πανεπιστημίου. Από τους "ειδικούς" του είδους.
Έκαστος στο είδος του...
Καλησπέρα dyosmaraki.
Πράγματι, η αστυνομία δεν είδα να επιτίθεται χωρίς λόγο στα παιδιά που είχαν συγκεντρωθεί.
Δεν ξέρω αν είδες το σκηνικό που έβγαλα φωτογραφίες και έβαλα στο post: τα παιδιά μπροστά στα ΜΑΤ να κάθονται οκλαδόν. Πολύ ιδιαίτερο!
Τα παιδιά αυτά ήταν με τους δασκάλους και τους γονείς τους!
Άκουσα μητέρα να είναι στο καμμένο χριστουγεννιάτικο δέντρο και να μιλάει στο κινητό με το παιδί της που ήταν στην πλατεία. Για να δει αν είναι ΟΚ. Αλλά δεν ήταν δίπλα του.
Επαναλαμβάνω: μιλάμε για παιδιά 12-15 ετών σήμερα!
(Την επόμενη φορά θα χαρώ πολύ να σε γνωρίσω!)
Καλησπέρα stella μου!
Πράγματι, στα μάτια αυτών των παιδιών βλέπεις μια φλόγα!
Προσωπικά πάντως προτιμώ να παίρνουν τα παιδιά το πατίνι τους και να κατεβαίνουν σε μια ειρηνική διαμαρτυρία, παρά να είναι σε ένα internet cafe και να παίζουν παιχνίδια.
Αυτός νομίζω ότι πρέπει να είναι ο στόχος μας: να βγουν τα παιδιά έξω! Μόνο έτσι θα αλλάξουν τα πράγματα! Μόνο αυτό θα γίνει αντίβαρο στην ασυδοσία.
Τι όμορφο αυτό που έγραψες eirini...
Συμπληρωματικά, όχι ως απάντηση:
Γανιάσατε, δασκάλοι, να ξεμάθω
νά 'μαι 'γώ, να στοχάζομαι, να θέλω
ψέματα όλο ν' ακούω, να λέω, να πράττω,
για ψέματα να ζω και να πεθαίνω.
(απόσπασμα από την "Εθνική Παιδεία", του Κώστα Βάρναλη)
Καλησπέρα VaD!
Κι όμως. Μπορεί να μην τα βάζουν με τα παιδιά, αλλά τα φοβίζουν.
Ακόμα χειρότερα: τα ταυτίζουν με "κουκουλοφόρους". Τους φορτώνουν αμαρτίες γονέων.
Με στόχο να μην έχουν κριτική σκέψη. Για να γίνουν χειροκροτητές ενός χρεοκοπημένου συστήματος...
Καλύτερα όμως να είναι τα παιδιά στους δρόμους, παρά σε internet cafe!
Τα παιδιά είναι το μέλλον που "σκοτώνουμε"...
vloutis.wordpress.com
vloutis.blogspot.com
Den to pistebw auto pou diabazw !!! Molis prin apo ligo elega gia auto to tragoudi...kai poso eystoxo kai siginitiko einai meta apo osa eginan!!
BRAVO!!!
Στίχοι: Γιάννης Νεγρεπόντης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Πως να με νιώσετε όλοι εσείς
τι ξέρετε για κείνον
κι έτσι θαρρείτε εύκολα
μπορώ να τον ξεχάσω.
Μου μιλάτε για κείνον
σαν να ήτανε κάποιος
όπως όλοι εμείς
κάποιος μέσα στο πλήθος.
Έφευγε κι ήξερε για που
κι όμως χαμογελούσε
τι τον περίμενε ήξερε
κι όμως χαμογελούσε.
Μου μιλάτε για κείνον
σαν να πήγαινε κάπου
όπως όλοι εμείς
κάπου σαν κάθε μέρα.
Πως να με νιώσετε όλοι εσείς
τι ξέρετε για κέινον
ήξερε για που πήγαινε
κι όμως χαμογελούσε
μου μιλάτε για κείνον
σαν να ήτανε κάποιος
όπως όλοι εμείς
κάποιος μέσα στο πλήθος.
Βαλε το και αυτο αν μπορεις συμπατριωτη
Καλημέρα κ.Βλουτή!
Τα παιδιά αυτά ξέρουν ότι η ζωή δεν είναι ηλεκτρονικό παιχνίδι!
Καταλαβαίνουν πως αν δουν το Game Over, δεν θα υπάρχει escape για να ξαναπαίξουν απ' την αρχή!
Γι' αυτό θα πάρουν το μέλλον τους στα χέρια τους.
Καλημέρα Lily!
Τα μεγάλα πνεύματα συναντιούνται;!
Όντως, πολύ επίκαιρο το τραγούδι. Και εξαιρετική η ερμηνεία του Παύλου Σιδηρόπουλου.
"Κάποτε θα 'ρθουν", είναι ο τίτλος.
sub92, καλημέρα και καλώς ήρθες!
Πολύ όμορφο κι αυτό το τραγούδι. Με δυνατούς δημιουργούς κι αυτό. Επίκαιρο κι αυτό.
Δε χρειάζεται να το βάλω εγώ κάπου. Αφού το έγραψες εδώ, θα φαίνεται στα σχόλια. Είναι το ίδιο.
Ώρα σου καλή συμπατριώτη!
Η επανάσταση των σιωπηλών
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑΚΗ
Οι Σειρήνες όμως έχουν ένα όπλο πιο φοβερό και από το τραγούδι: τη σιωπή τους. Και πιθανότερο, παρ'όλο που δεν έτυχε ποτέ, θα ήταν να γλιτώσεις από το τραγούδι τους, παρά από τη σιωπή τους.Φραντς Κάφκα, Η σιωπή των σειρήνων
Η επανάσταση που οραματίζομαι θα είναι μια επανάσταση των σιωπηλών. Δεν θα έχει σημαίες αναπεπταμένες, συνθήματα και ιδεολογικές διακηρύξεις. Θα είναι μια επανάσταση βουβή, που θα στηρίζεται απλώς στην αλληλεγγύη των βλεμμάτων. Θα ξεκινήσει από την απόλυτη, την οργισμένη σιωπή, και θα αποδώσει στον άνθρωπο ό,τι στερήθηκε, ό,τι ονειρεύθηκε, ό,τι ζήτησε με κραυγές -πριν επιλέξει τη σιωπή.
Γιατί αυτή η σιωπή είναι η απόγνωση και η προσδοκία του. Δεν είναι αποδοχή, μήτε μοιρολατρία. Η σιωπή είναι το μέτρο της διαψευσμένης του ζωής, η πίκρα για τις επαγγελίες που ακυρώθηκαν, η οργή για την υποκρισία και το ψέμα. Η σιωπή είναι το ανώτερο στάδιο της πολιτικής ωριμότητας. Αν οδηγήσει στην επανάσταση, θα είναι μια επανάσταση αληθινή, αφού για πρώτη φορά δεν θα δεσμεύεται από τα λόγια της, θα δεσμεύεται μόνον από τα αισθήματά της.
Η επανάσταση των σιωπηλών, δεν απευθύνεται λοιπόν σε ορισμένες τάξεις κοινωνικές, ούτε υπόσχεται ευημερία και δικαιώματα. Υπόσχεται μόνον μια άλλη γλώσσα: Την ξεχασμένη γλώσσα της ειλικρίνειας και της ευθύνης. Δεν επιδιώκει την εξουσία, αφού όπως απέδειξε η Ιστορία αυτό οδηγεί στη βία και τον εκφυλισμό. Επιδιώκει, όμως, να αποδώσει στον άνθρωπο την εξουσία της ζωής του, να απαντήσει στη βουβή απόγνωση της σιωπής του. «Η επανάσταση», σχολίασε ο μέγιστος των θεωρητικών της, «συνιστά μια πνευματική αναταραχή, μέσω της οποίας μια ομάδα ανθρώπων επιδιώκει να θέσει νέα θεμέλια για την ύπαρξή της».
Σε αυτήν λοιπόν την επανάσταση, που αναζητά αιωνίως τα θέμελιά της, δεν έχουν ίσως θέση οι ποιητές, μήτε οι φιλόσοφοι. Εχουν όμως θέση οπωσδήποτε οι άνεργοι. Ο φιλόσοφος προσπαθεί να καταλάβει τον κόσμο, ο ποιητής δημιουργεί τον δικό του. Ο άνεργος όμως τον στερείται εξ ορισμού. Η ανεργία αποτελεί τον παραλογισμό ενός πολιτισμού, που δεν παύει να επαίρεται για τις κατακτήσεις του. Ο παραλογισμός αυτός, αλλού μεταφράζεται στην πρόκληση της χλιδής, στον άνεργο σε ταπεινώσεις που δεν τελειώνουν. Ο άνεργος κατέφυγε στη σιωπή, επειδή κουράστηκε να ακούει για επενδύσεις και για τη μείωση της ανεργίας· που εξαιρεί ωστόσο πάντοτε τον ίδιο. Ο άνεργος είναι πια σιωπηλός, όχι επειδή θέλει να κρύψει την οργή του, αλλά επειδή δεν αντέχει να μιλήσει άλλο.
Η σιωπή -που κρύβει την απόγνωση- χαρακτηρίζει ακόμα όσους νοιάζονται αληθινά για τα δεινά του περιβάλλοντος. Δεν είναι οι οικολόγοι: Οι οικολόγοι φλυαρούν χωρίς μέτρο, και αναζητούν διαρκώς άλλοθι στον εαυτό τους και την «ανάπτυξη». Στην επανάσταση των σιωπηλών, θα συμμετέχουν οι άλλοι: Οσοι γνωρίζουν ότι η ανάσα της φύσεως είναι το ίδιο σπουδαία με τη δική τους ανάσα, ότι τα τραύματά της αποτελούν τραύματα στο δικό τους σώμα και την ψυχή. Αν σήμερα η μόνη προσδοκία τους είναι η επανάσταση των σιωπηλών, είναι επειδή κουράστηκαν να καταγγέλουν: την ασίγαστη μανία καταστροφής σε παραλίες και δάση, τις απάνθρωπες πόλεις που στεγνώνουν τις ψυχές, τη θυσία του αιώνιου και του αναγκαίου στο εφήμερο και το ταπεινό. Η επανάσταση των σιωπηλών δεν υπόσχεται νόμους και διατάγματα, που θα αποβλέπουν στην «προστασία» του περιβάλλοντος. Θεωρεί, αντίθετα, ότι είναι ο άνθρωπος που πρέπει να προστατευθεί. Εκείνος -που σήμερα σιωπά με απόγνωση- και οι επίγονοί του. Το περιβάλλον είναι ανάγκη να παραμείνει όσο γίνεται υπερήφανο και ανέγγιχτο, επειδή μόνον έτσι ανθεί πράγματι η ζωή. Αλλιώς, θα πληθαίνουν οι απομιμήσεις και τα ομοιώματά της.
Στην επανάσταση των σιωπηλών συμμετέχουν και όσοι είδαν το διαφορετικό κόσμο, που έπλασαν μέσα τους, να διαψεύδεται και να συντρίβεται. Μήτε μετάνιωσαν όμως, επειδή ο κόσμος τους είχε αξίες και ήθος, μήτε αλλάζουν. Στην επανάσταση των σιωπηλών, είναι σημαιοφόροι χωρίς σημαίες, πεζοπόροι χωρίς προμήθειες. Διαθέτουν την τιμιότητα του βλέμματος και μια παράδοξη αξιοπρέπεια. Ο κόσμος όμως που έπλασαν -που είχε αξίες και ήθος- είναι πάντοτε εκεί. Και απαιτεί το σεβασμό από όσους μιλούν εξ ονόματός του. Αυτοί οι σημαιοφόροι -χωρίς σημαίες- στην επανάσταση των σιωπηλών είναι η εγρήγορση και η συνείδησή της.
Οσοι άλλωστε κατέφυγαν στη σιωπή δεν έπαυσαν να ονειρεύονται: τη δίκαιη συγκρότηση του κοινωνικού ιστού, την αύρα μιας παιδείας ουσιαστικής, την ενίσχυση των δημιουργικών δυνάμεων που εν είδει μικρής φωτιάς υπάρχουν στον καθένα. Αντί όμως να κερδίσουν τη μοναδικότητά τους, έγιναν αριθμοί και αποδέκτες. Αριθμοί σε πίνακες στατιστικής και σε μετρήσεις θεαματικότητας· αποδέκτες σε επίπλαστες ανάγκες και όμηροι μιας ανεξέλεγκτης προόδου. Κι ενώ τα στοιχεία και οι εξαγγελίες των πολιτικών μιλούν για τη διαρκή άνοδο του εθνικού εισοδήματος, εκείνοι αισθάνονται ότι το βιοτικό τους επίπεδο -με την έννοια του βίου, της ζωής- διαρκώς μειώνεται.
Αυτός άλλωστε -εγώ ή εσείς- που οραματίζεται την επανάσταση των σιωπηλών, δεν ενδιαφέρεται αν επικριθεί ως ρομαντικός, μήτε αν καταταχθεί από τους εχέφρονες στους υπέρμαχους μιας ουτοπίας, από τις πολλές που γνώρισε η Ιστορία. Οι επικριτές της επανάστασης των σιωπηλών, συχνά φορτωμένοι με διπλώματα και κοινωνιολογικές περγαμηνές, αγνοούν την αξία της σιωπής, το εν δυνάμει επαναστατικό της περιεχόμενο. Τι άλλο όμως ήταν η εξέγερση του Πολυτεχνείου -για να αναφερθούμε στην επικαιρότητα- από μια κραυγή σπαρακτική, μια στιγμή επαναστάσεως ύστερα από χρόνια σιωπής; Η σιωπή υπήρχε από νωρίς στις διαψευσμένες προσδοκίες των νέων ανθρώπων, σερνόταν στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα και τους δρόμους της Αθήνας, μιλούσε με μουσικές και αθέατα δάκρυα. Η βία επιτάχυνε την έκφρασή της, τα τανκς προσπάθησαν να καλύψουν την απειλή της.
Οσοι λοιπόν αμφισβητούν την επανάσταση των σιωπηλών, δεν μέτρησαν ποτέ την αξία της σιωπής, δεν έτυχε ποτέ να αντιληφθούν την εκρηκτική της δύναμη. Μήπως όμως και ο έρωτας δεν είναι ως επί το πλείστον σιωπή, μήπως μέσα στη σιωπή δεν πλάθει ο δημιουργός το έργο του;
«Οι επαναστάσεις είναι τρελές εμπνεύσεις της Ιστορίας», έγραψε ένας σπουδαίος επαναστάτης, που δολοφονήθηκε μάλιστα από τους πρώην συντρόφους του στην εξορία. Η επανάσταση των σιωπηλών δεν θα είναι απλώς μια τρελή έμπνευση της ανθρώπινης ιστορίας. Θα είναι ίσως η συνέχεια και η αποθέωσή της.
'As mh mpoyn kaloupia sth skepsh tous'...
symfwnw apoluta ikor
auto einai kai to megalo stoixhma alla kai h elpida ths koinwnias...
se auto antistekontai oi neoi shmera...
den mporoun na dextoun oti to kratos skotwse ena paidi kai oi megaloi diamorfwtes ths koinhs gnwmhs, ta mme, zoomaroun sta epeisodia , sto pliatsiko, stis koukoules prospa8wntas entexnws na apoprosanatolhsoun apo to mega gegonos ths dolofonias... dikaiologhmena e3agriwnontai...
eytyxws omws, oso eukola pei8oun ena 60xrono synthrhtiko 8eath toso dyskola 'kalouparoun' th skepsh twn newn...
kai ayto einai endeiksh ygeias!
Πρέπει αυτή την προσέγγιση των παιδιών να τη διαφυλάξουμε και να την ενισχύσουμε. Ο εφησυχασμός, ο κυνισμός και η απαξίωση καραδοκούν σε κάθε έκφανση της κοινωνικής ζωής. Δεν αντέχουμε να χαθεί άλλη γενιά...
sub92, πραγματικά εμπνευσμένος άνθρωπος ο Γιώργος ο Γραμματικάκης. Ρούφηξα κάθε λέξη από το κείμενό του.
Η σιωπή αφήνει χρόνο για σκέψη. Αφήνει χρόνο για να δούμε τον στόχο. Και τότε γίνεται "κραυγή".
Κυρίως αυτό συμβαίνει με τη σιωπή των αμνών! Που βλέπουν ότι πάνε για "σφαγή"...
Καλησπέρα Δημήτρη!
Πράγματι, αυτό είναι ένδειξη υγείας. Δε χρειάζεται να πούμε εμείς στα παιδιά τι θα κάνουν και τι θα διεκδικήσουν.
Ας το βρουν μόνοι τους και μόνες τους. Κι ας πληρώσουν και το τίμημα γι' αυτό. Μόνο έτσι η νίκη θα είναι ΔΙΚΙΑ τους.
Όλοι οι υπόλοιποι νομίζω ότι απλώς πρέπει να τους αφήσουμε τον χώρο να το κάνουν. Να μην τους απαξιώνουμε και αποθαρρύνουμε δλδ εκ των προτέρων.
Καλησπέρα exitmusician.
Ανοίγεις μεγάλη κουβέντα με την τελευταία σου πρόταση...
Η γενιά του Πολυτεχνείου σήμερα κυβερνά. Η γενιά των καταλήψεων του '89 σήμερα ψάχνει και ψάχνεται.
Αυτή η γενιά άραγε θα αναλάβει ρίσκα ή θα παλέψει για "μονιμότητα";
Δημοσίευση σχολίου