Κυριακή

Στην Ελλάδα κανείς δεν είναι αρμόδιος (και ικανός) να αποφασίσει αν θα μείνουν ανοιχτά τα μαγαζιά και πού. Ακόμα πάντως και το χθεσινό κυριακάτικο άνοιγμα μερικών καταστημάτων, δεν έλυσε όλα τους τα προβλήματα.

Μπορεί λοιπόν ένας αρμόδιος (δήμαρχος, νομάρχης, υπουργός) να απαντήσει σε ορισμένα ερωτήματα;

Π.χ., πού οφείλεται η πεσμένη κίνηση στα καταστήματα; Στην παγκόσμια κρίση; Ή στον συνδυασμό ακρίβειας και χαμηλών εισοδημάτων που έχει ως αποτέλεσμα τη διαρκώς συρρικνούμενη αγοραστική δύναμη των πολιτών;

Γιατί οι μικρομεσαίοι καταστηματάρχες εμφανίζουν συνεχώς μείωση των πωλήσεών τους; Επειδή δεν εργάζονται (και) την Κυριακή ή επειδή αλλάζουν οι καταναλωτικές συνήθειες των πολιτών με τα μεγάλα εμπορικά κέντρα;

Είναι άραγε πολιτική προτεραιότητα η στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων; Ή προτιμούμε να μην υπάρχουν μικρομεσαίοι παρά μόνο άκρα σ’ αυτήν τη χώρα; Και γιατί η μόνη περίπτωση να στηριχθούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις είναι αφού πρώτα καούν;

Τα ερωτήματα μπορούν να φτιάξουν ατέλειωτη λίστα. Δεν είναι εκεί το θέμα. Το θέμα είναι ότι δυστυχώς μάθαμε να βλέπουμε το δέντρο (έστω και με ΜΑΤ γύρω-γύρω) και δε βλέπουμε πια το δάσος.

Εξαντλούμε την κουβέντα σε διαδικαστικά θέματα και δεν ασχολούμαστε με την ουσία. Εθίζουμε τελικά εαυτούς και αλλήλους να απαντάμε σε ερωτήματα «ναι» ή «όχι», αντί να έχουμε προτάσεις στο «πώς» και το «γιατί».

Η χθεσινή λειτουργία των καταστημάτων δεν άλλαξε τη μοίρα τους. Ακόμα κι αν υποχρεώσουν όλους τους εργαζόμενους να εργάζονται συνέχεια, η αγοραστική κίνηση ελάχιστα θα βελτιωθεί. «Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος».

Όσο δηλαδή οι πολίτες εργάζονται περισσότερο αλλά παρόλ’ αυτά δεν τα βγάζουν πέρα, τόσο η κρίση θα εξαπλώνεται. Ακόμα κι οι αφελείς που σήμερα πιστεύουν ότι αυτό δεν τους αφορά, σύντομα θα καταλάβουν ότι όλα κάνουν κύκλους.

Όσο το κράτος στραγγαλίζει τους ελεύθερους επαγγελματίες και «χαϊδεύει τα αυτιά» των μεγάλων αλυσίδων, τόσο πιο δυσοίωνο θα είναι το μέλλον των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που στηρίζουν την οικονομία μας.

Όσο η επιχειρηματικότητα «προωθείται» μόνο με έκδοση φυλλαδίων (προκειμένου να απορροφηθούν κοινοτικά κονδύλια), τόσο θα χάνει το νόημα και το περιεχόμενό της.

Η καινοτομία κι η επιχειρηματικότητα είναι ο μόνος δρόμος να πάμε μπροστά. Και προωθείται μόνο με διαφάνεια στις επιλέξιμες δράσεις, αδιάβλητη λειτουργία της επιτροπής ανταγωνισμού και στήριξη του κεφαλαίου κίνησης μιας μικρομεσαίας επιχείρησης.

Αντίθετα, οι πολίτες σήμερα πιέζονται από παντού. Εργάζονται για 30-40 ευρώ την ημέρα. Όμως γύρω μας υπουργοί κάνουν μαθήματα φοροδιαφυγής, παπάδες κάνουν «θαύματα» (μετατρέπουν λίμνη σε ακίνητα) και αθλητές κάνουν μαθήματα απληστίας.

Προτού λοιπόν ασχοληθούν ξανά με την αργία της Κυριακής, ας λύσουν άλλα πιο σοβαρά ζητήματα. Γιατί και οι επιχειρηματίες και οι πολίτες έχουν αρχίσει πια να αποκτούν αντανακλαστικά και δεν παγιδεύονται σε ψευτοδιλήμματα.


Υ.Γ.: Σήμερα έχει γενέθλια το αυτοκίνητό μου. Συμπληρώνει 13 χρόνια, μπαίνει δηλαδή στην ...εφηβεία! Ίσως γι’ αυτό θέλει πια τόση «φροντίδα» και γίναμε φίλοι με το συνεργείο! 176.800 χιλιόμετρα το ταξιδεύω και με ταξιδεύει. Αυτές οι αμέτρητες ανθρωποώρες ταξιδιού, μποτιλιαρίσματος και λοιπών στιγμών αξίζουν, νομίζω, μια φωτογραφία.