Επισκέφτηκα σήμερα ένα ΟΤΕ Shop. Είπα να εκσυγχρονιστώ και ν’ αποκτήσω μεγαλύτερη ταχύτητα σύνδεσης στο Internet. Μέχρι να ολοκληρωθούν τα διαδικαστικά, έπιασα κουβέντα με τον υπάλληλο:
- Πάει για πούλημα ο ΟΤΕ, έτσι; Πότε θα τον πάρουν οι Γερμανοί;
- Τι να σου πω, όχι άμεσα. Είχα πάει προχθές στη συνέλευση των εργαζομένων, όπου οι συνδικαλιστές ξεσήκωναν τον κόσμο. Είναι κρίμα να απολύεται κόσμος, αλλά δεν μπορούν να έχουν ΚΑΙ υπεράριθμους εργαζόμενους ΚΑΙ κέρδος. Ο ΟΤΕ δεν είναι πλέον μονοπώλιο. Άσε που το δικό μας το κατάστημα είναι ιδιωτικό. Για μας η πώληση του ΟΤΕ μπορεί να είναι και καλή!
Σε μια φράση ο υπάλληλος εξέφρασε όλη τη νεοελληνική κοσμοθεωρία: είναι «κρίμα» να έχουν πρόβλημα οι άλλοι, αλλά αν εγώ είμαι καλά, όλα καλά τα βλέπω!
Αλήθεια όμως, πόσο άτρωτοι θεωρούν ότι είναι οι βολεμένοι του σήμερα; Γιατί πιστεύουν ότι η χαμηλή σύνταξη του εξαθλιωμένου γείτονα δεν θα επηρεάσει ποτέ τη ζωή τους; Και ως πότε θα δείχνουμε αλληλεγγύη με φράσεις κι όχι με δράσεις;
Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες υπάρχει σήμερα μια παρόμοια μακαριότητα: ο κόσμος ενδιαφέρεται μόνο να περνάει καλά και δεν τον απασχολεί να δημιουργηθούν συνθήκες συνολικής ανάπτυξης. Αρκεί ο ίδιος σήμερα να έχει «κέρδος», «γνωριμίες» και «δουλειές».
- Πάει για πούλημα ο ΟΤΕ, έτσι; Πότε θα τον πάρουν οι Γερμανοί;
- Τι να σου πω, όχι άμεσα. Είχα πάει προχθές στη συνέλευση των εργαζομένων, όπου οι συνδικαλιστές ξεσήκωναν τον κόσμο. Είναι κρίμα να απολύεται κόσμος, αλλά δεν μπορούν να έχουν ΚΑΙ υπεράριθμους εργαζόμενους ΚΑΙ κέρδος. Ο ΟΤΕ δεν είναι πλέον μονοπώλιο. Άσε που το δικό μας το κατάστημα είναι ιδιωτικό. Για μας η πώληση του ΟΤΕ μπορεί να είναι και καλή!
Σε μια φράση ο υπάλληλος εξέφρασε όλη τη νεοελληνική κοσμοθεωρία: είναι «κρίμα» να έχουν πρόβλημα οι άλλοι, αλλά αν εγώ είμαι καλά, όλα καλά τα βλέπω!
Αλήθεια όμως, πόσο άτρωτοι θεωρούν ότι είναι οι βολεμένοι του σήμερα; Γιατί πιστεύουν ότι η χαμηλή σύνταξη του εξαθλιωμένου γείτονα δεν θα επηρεάσει ποτέ τη ζωή τους; Και ως πότε θα δείχνουμε αλληλεγγύη με φράσεις κι όχι με δράσεις;
Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες υπάρχει σήμερα μια παρόμοια μακαριότητα: ο κόσμος ενδιαφέρεται μόνο να περνάει καλά και δεν τον απασχολεί να δημιουργηθούν συνθήκες συνολικής ανάπτυξης. Αρκεί ο ίδιος σήμερα να έχει «κέρδος», «γνωριμίες» και «δουλειές».
Όταν λέμε ότι «θέλουμε να γίνουμε Ευρώπη», ελπίζω να μην εννοούμε αυτό. Γιατί είναι βέβαιο ότι στο δίλημμα «εργασία για πολλούς» ή «κέρδη για λίγους» η απάντηση ευνοεί τη σημερινή σιωπηλή πλειοψηφία.